IP: 78.*.*.* Saudi Arabia

"Assalamu alaikum."

Masha Allah. Fruitful Topics and Must be followed by every one. Thank you soooooo much Buhari Kakka.

All the best!!!

SUPER IBRAHIM S.H.
RIYADH. K.S.A.

IP: 180.*.*.* India

08.03.2015. அன்று எனது facebook பக்கத்தில் நான் வெளியிட்ட (இக்கட்டுரையுடன் தொடர்பானதாக நான் கருதும் எனது) பதிவு:-

மூன்று நாட்களுக்கு முன் ஒருநாள் மாலையில் என் ஐந்து வயது (மூன்றாவது) மகள் சித்தி ருஸ்னா என்னிடம் வந்தாள்...

“வாப்பா! எங்க டீச்சர் எனக்கு பரீட்சை வச்சி, மார்க் போட்டிருக்காங்க... காட்டுறேன்...”

என் பதிலை எதிர்பார்க்காமலேயே சென்று, தன் பள்ளிப் பைக்குள் கைவிட்டு, ஒரு பாடக் குறிப்பேட்டை எடுத்து வந்து, அதன் துவக்கப் பக்கத்திலிருந்து காண்பித்தாள்...

“பார்த்தீங்களா வாப்பா இதுல 10க்கு 10... இதுல V.Good...”

இப்படியே சுமார் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட பக்கங்கள்...

அவள் காட்டியது அனைத்தும் இவ்வருட துவக்கத்திலிருந்து உள்ளவை.

“இத்தனையையும் இப்போது காட்டுகிறாளே... அதுவும் இந்த வருடத் துவக்கத்திலிருந்து உள்ளதையெல்லாம்...??? என் வேலையையெல்லாம் விட்டுவிட்டுப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறதே...” என்று என் மனம் சொன்னபோதிலும், “எது எதற்கோ நேரம் ஒதுக்குகிறோம்... என் பாச மகளுக்காக சில நிமிடங்கள் ஒதுக்குவதற்கு இவ்வளவு யோசனையா?” என என்னை நானே கண்டித்தவனாக அவள் காண்பித்ததையெல்லாம் பத்து நிமிடங்களில் பார்த்து முடித்துவிட்டு, அன்பாய் அவளை முத்தமிட்டுப் பாராட்டினேன்.

அவள் பிறந்த அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகளில் நான்காவது மகளும் பிறந்துவிட்டாள். எனவே, மூன்றாமவளான இவள் என்னையுமறியாமல் பலமுறை கண்டுகொள்ளப்படாமல் இருந்திருக்கிறாள்... அதை நான்தான் உணரவில்லையே தவிர என் அணைப்பிற்காக அவள் அன்றாடம் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை அவ்வப்போது உணர்வேன். உடனேயே அவளைக் காரணமின்றி அழைத்து, முத்தமிட்டோ - அணைத்தோ என் பாசத்தைப் பதிவு செய்வேன்.

தான் பெற்ற மதிப்பெண்களை என்னிடம் அவள் காண்பித்த அந்நாளிலும் காலையில் இதுபோன்ற உணர்வு மிகுதியால் அவளையணைத்து முத்தமிட்டிருந்தேன். (அன்றாடம் பள்ளி செல்லும்போது என் மக்களுக்கு நானும், அவர்கள் எனக்கும் அளிக்கும் முத்தம் வழமையானது... அதையும் தாண்டிய சிறப்பு முத்தம்தான் இது!) பள்ளிக்கூடம் சென்ற பிறகு அதையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள் போலும். அதுதான் மாலையில் அவளுக்கு அத்தனை ஆர்வம் என்னிடத்தில் பேச!!!

ச்சே... எத்தனை நாட்களை இழந்திருக்கிறேன்...? நம் குழந்தையிடம் நாம் மனம் விட்டுப் பேசினால், அது தன் மனதில் உள்ளதையெல்லாம் நம்மிடம் திறக்கும் என்ற உண்மையை உணர்ந்தும் மறந்திருந்த எனக்கு, உரிய நேரத்தில் மீண்டும் உணர கிடைத்த வாய்ப்பாகவே இந்நிகழ்வைக் கருதுகிறேன்.

IP: 163.*.*.* Japan

உம்மா.. ஸே.. மாஷா அல்லாஹ்...என்ற சகோதரி உம்மு நுமைராவின் கட்டுரையை தொடர்ந்து இந்த ஆக்கம் வெளியாகியுள்ளது. அது ஒரு தாயின் உணர்வுகளின் வெளிப்பாடு. இது ஒரு தொழிலதிபரின் இதயம் பேசுகிறது. விளம்பரங்களை எவ்வளவு உன்னிப்பாக கவனித்து வருகிறார் இவர் என்பது தெளிவாகிறது .

ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே.அதனதன் கதைகளை. ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் இந்த குழந்தைகளின் தாக்கம் இருக்கவே செய்கிறது. ஆனாலும் இந்த வலைத்தளங்கள் முக நூல்கள் அவற்றை மழுங்கடிக்க செய்து விடுகிறது என்பதே உண்மை.

உறவினர்களை வாருங்கள் என்று முகம் மலர அழைக்க முடியவில்லை. முகநூலில் முகம் புதைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். தொலைக் காட்சியிலே தொடர் நிகழ்ச்சி பார்க்கும்போது முக்கியமான நபர்களைக் கூட நாம் கண்டு கொள்வதில்லை.

குழந்தைகள்...அல்ஹம்து லில்லாஹ். அவர்களின் பேச்சைக் கேட்பதற்கும் பிஞ்சு மொழிகளை பகிர்ந்து கொள்வதற்கும் கூட அல்லாஹ்வின் கருணை வேண்டும்.

எனது பேத்தி 2 ம் வகுப்பு படிக்கிறாள். அவளுக்கு அவளது தாய் உணவு வூட்டுகிரார்கள் மார்க்கக் கல்வி ஊட்டுகிறாள். பள்ளி பாடங்களையும் ஓட்டுகிறார்கள். அப்பா பாருங்கள் எனது GRADE SHEET என்று திறந்து காட்டினால். எல்லாமே A GRADE அள்ளி அணைத்துக் கொண்டு முத்தமிட்டு விட்டு அதிக பிரசங்கி தனமாக ஒரு வார்த்தை சொன்னேன். புள்ளே, உனது உம்மாவோடு நீ எப்போதும் அன்பாக இருக்க வேண்டும். கோபப் படக் கூடாது..அவள் படித்து தந்ததால்தான் நீ இவ்வளவு GRADE எடுத்திருக்கிறாய் என்றேன்.

உடனே அவள் அடுத்த வார்த்தை உதிர்த்தாள்,''என்ன அப்பா சொல்றியோ உம்மா என்னதான் படித்து தந்தாலும் நான்தானே பள்ளிக் கூடத்தில் போய் எழுத வேண்டும் உம்மாவா வந்து எழுதுவா?''..நான் ஆடிப் போனேன். என்ன அழகாக பேசுகிறாள்...விவரமாக, நெற்றி யடி என்பார்களே அப்படி. மாஷா அல்லாஹ்.

கடற்கரையில் ஒரு நாள் ஒரு வயது முதிர்ந்தவர் உட்கார்ந்து கொண்டு அங்கும் இங்கும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். என்ன சுகமாக இருக்கிறீர்களா என்று என்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டு என்ன அங்கும் இங்கும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் யாரை தேடுகிறீர்கள் என்றேன். ஒன்றுமில்லை. இங்கு எவ்வளவு குழந்தைகள் ஓடி ஆடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் அவர்கள் பெற்றோருடன் கொஞ்சி குலாவிக் கொண்டு, எனக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லாமல் போய் விட்டதே என்று ஓர் ஏக்க பெருமூச்சு விட்டார். எனது கண்களில் நீர் கசிந்து விட்டது. அல்லாஹ்வுடைய நாட்டம் கவலைப் படாதீர்கள் என்று சமாதானம் சொன்னேன்.அந்த வலி 70 வயதிலும் அவரை பாடாய் படுத்துகிறது...

பாரா முகமாய் இருக்கும் பெற்றோர்களே ஜாக்கிரதை நமது திருமணத்துக்கு எவ்வளவோ நண்பர்கள் உறவினர்கள் விலை உயர்ந்த பொருட்களை அன்பளிப்பாக அளிப்பார்கள். பெருமையுடன் பெற்றுக் கொண்டு நன்றி சொல்வோம். அல்லாஹ் நமக்கு திருமண அன்பளிப்பாக தருவது இந்த மழலை செல்வங்கள். எத்தனை பேர் அவனுக்கு நன்றி சொல்கிறோம்.

என்னவோ திருமணம் முடிந்து பாத்து மாதங்களில் குழந்தை வந்து விடும் வளர்ந்து விடும் வாழ்ந்து விடும் என்று நினைத்துக் கொள்கிறோம். அல்லாஹ்வின் மாபெரும் கருணை அது.தனிப் பெரும் கொடை அது. அதை அன்புடன் வருடுவோம். அவர்களுடன் உறவாடுவோம்.அவர்களுக்காக நேரம் ஒதுக்குவோம்.

குழலினிது யாழினிது என்பர்தம் மக்கள்
மழலை சொல் கேளாதவர்

என்று தமிழ் கூறும் வள்ளுவம் சொல்கிறது..

கட்டுரை ஆசிரியருக்கு வாழ்த்துக்கள்.

IP: 78.*.*.* Romania

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் வரஹ்மத்துல்லாஹி வபர்க்காத்துஹு. இறையருள் நிறைக.

ஒரு கொஞ்சும் மழலை கெஞ்சிக்கேட்கும் நிலைக்குத்தள்ளப்படுவதை பிரதிபலிக்கிறது இந்தப்பதிவு .

"நாம் குழந்தைக்களுக்காத்தேடுகிறோம் நம் குழந்தைகள் நம்மைத்தான் தேடுகிறதென்பதைமறந்து".

தேவையான கட்டுரை நம்மில் எல்லோரும் படித்து உணரவேண்டிய விஷயம். ஏனென்றால் பெரும்பாலும் நம்மில் ஏதாவது தேவையில்லாத ஒன்றுக்கும் உதவாத பலபாஷைகளில் பலமுறைவந்த புளித்துப்போன விஷயங்களை ஏதாவதொரு அட்டு ஊடகத்தில் ஆராய்ந்துகொண்டிருப்போம் அந்தநேரம் குழந்தைவந்து உம்ம,வாப்பா,மாமா,காக்கா,ராத்தா இந்தக்கண்க்கு புரியல கொஞ்சம் சொல்லித்தாவேன் என்றுகெஞ்சும்போது ஸ்கூல்ல மிஸ்கிட்டே சொல்லிக்கேக்கவேண்டியதுதானே இங்கவந்து ஏன்உயிரே எடுக்கிறேன்னு குழந்தைக்கிட்டே எரிந்துவிழுதல் இதுபெரும்பாலும் சகஜமாக நடக்கிறது.

சிலகுழந்தைகள் தூக்கத்தில் பற்களைக்கடிக்கும் அதற்குகாரணம் இப்படி ஆதரவுஇல்லாமல் பள்ளியிலும் வீட்டிலும் ஒதுக்கப்படுவதே காரணம். பிள்ளையின் மனதில் இப்படியொருபயமிருக்கும் நாளை மிஸ்கிட்டே இந்த சம்ம எப்டி சால்வ்பண்ணிக்காட்டுவேன்.

"கண்மணி நாயகம் சல்லல்லாஹு அலைஹிவசல்லம் அவர்கள் தொழுதுகொண்டிருக்கும்போது அன்புப்பேரக்குழந்தைகள் ஹசன்,ஹுசைன் ரழியல்லாஹு தஆலா அன்ஹுமா நாயகம் சல்லல்லாஹு அலைஹிவசல்லம் அவர்கள்மீது சுஜூதிலுருக்கும்போதும் ஏறிவிளையாடுவார்களாம் அந்தவேளையில் எழுந்து அமர்வுக்குவரமாட்டார்களாம் அப்பொழுது அன்னையர்த்திலகம் ஃபாத்திமா ரழியல்லாஹு த ஆலா அன்ஹா அவர்கள்வந்து குழந்தகளை இறக்கிவிடுவார்களாம் அதன்பிறகே தொழுகையின் மறு நிலைக்குவருவார்களாம் இறைவனின் சன்னிதானத்தின் போதே குழந்தைகளுக்கு இவ்வளவு உரிமைகொடுத்து வாழ்ந்துகாட்டியிருக்கிறார்கள் நமது நபி சல்லல்லாஹு அலைஹிவசல்லம் எவ்வளவு அழகிய வரலாறு ஆனால் நாம் நிதானம் இழந்தே பழகிவிட்டோம் பிறகு நமக்குஏது சந்நிதானம்.

"தானத்தில் சிறந்த தானம் நிதானம்"

"முந்தைய உம்மு நுமைரா அவர்களின் உம்மா ஸே மாஷா அல்லாஹ்....! கட்டுரையில் உம்மாவிற்கெல்லாம் மகன்தான் செல்லம்"

"இந்த எஸ்.ஐ.புகாரீ அவர்களின் வாப்பா...! கொஞ்சம் பேசக் கூடாதா...?கட்டுரையில் வாப்பாவிற்கெல்லாம் மகள்தான் செல்லம் எல்லாபடங்களுமே பெண்குழந்தைகள்தான்"

இது ஒருதலைபட்சமா இல்லை உறவின் வெளிச்சமா அல்லாஹ்வுக்கே வெளிச்சம்..

"இந்த நவீன தொடர்பாடல் வசதி பல்வேறு நன்மைகளை இந்தச் சமூகத்திற்கு வழங்கி இருக்கும் அதே வேளை தூர இருப்பவர்களை கிட்டேயும் , நெருங்கி இருப்பவர்களை தொடர்பு எல்லைக்கு வெளியேயும் தள்ளியிருக்கிறது . இது நவீன சாதனங்களின் பிழை அல்ல . மாறாக நேரத்தை, நவீனத்தை, முறையாக கையாளத் தெரியாமல் தினறும் அறியாமையின் விளைவு."

மாஷா அல்லாஹ் ஆசிரியரின் மேலே அடைப்புக்குளுள்ள இந்தவரிகள் என்னைமிகவும் கவர்ந்தவரிகள்.

இன்ஷா அல்லாஹ் தொடரட்டும் கருத்துடன் கவரும் வரிகள் ஜஃஜாக்கல்லாஹ் க்ஹைர். இறைவன் மிகப்பெரியவன்.

இறையடிமை,
ஷேக் அப்துல் காதிர்.

IP: 180.*.*.* Singapore

நவீன உலகத்தில் நம்மை நாமே தொலைத்து இணக்கத்தையும், நெருக்கத்தையும் இழந்து நாசமாய் போய்க் கொண்டிருக்கின்றோம் என்பதை நெற்றிப் பொட்டில் நச்சென்று அடித்தாற் போல நறுக்கென்று சொல்லியிருக்கின்றார் கட்டுரை ஆசிரியர்...!

முகநூல் வாட்ஸ்அப் போன்றவற்றில் நாம் மூழ்கி அருகில் இருக்கும் உறவுகளைப் பேணாமல் முகம் தெரியாத யாருக்காகவோ எதுக்காகவோ நம் நேரத்தை வீணடித்துக் கொண்டிருக்கின்றோம். அதையும் மீறி நாம் நெருங்க நினைத்தால் ஒருவகை எரிச்சலும், கோமும்தான் வருகின்றது.

எனது நண்பர் சாலிஹ் வீட்டிற்கு இணையதள செய்தி மற்றும் கட்டுரை விஷயமாக நான் அடிக்கடி செல்வதுண்டு. அங்கு செல்லும் போதெல்லாம் நல்ல பல படிப்பினைகள் எனக்கு கிடைக்கும். உண்ணும் உணவு முதல் உறவுகளைப் பேணுவது, இல்லற உக்திகள், பிள்ளை வளர்ப்பு, எளிமையான வாழ்க்கை, கடைபிடிக்க வேண்டிய நேரத்தின் அவசியம், இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் எனும் மனஉறுதி என ஏராளமான விஷயஙகளை நான் அவரிடம் கற்றதுண்டு. அவரைப் போல் நம்மால் வாழ முடியுமா என அதிசயத்த தருணங்களும் உண்டு.

தம் பிள்ளைகளை அவர் பெயர் சொல்லி வா போ என்று அழைத்ததே கிடையாது. உம்மா ஏன்மா இப்படி செய்றீங்க...வாங்கம்மா போங்கம்மா என்று பிள்ளைகளிடம் பேசுவதில் ஒருவித கண்ணியத்தைப் பேணுவார். அதிகமான வேலைப்பளு, இயைதள செய்தி, நிருபர் பணி, பொது காரியங்கள் இப்படி எப்போதும் ஓய்வு ஔிவில்லாத பிஸியில்கூட பிள்ளைகளின் கேள்விக்கு நிதானமாக பதில் கொடுப்பார்.

ஒருமுறை மிக அதிகமான வேலை, சில பணிகளை முடித்தே ஆகவேண்டும் எனும் கட்டாயம். அவர் வீட்டு குட்டி வரவேற்பறையில் கதவை தாழிட்டு பணியில் மும்முரமாக இருந்து கொண்டிருந்தோம். அவரது இரண்டரை வயது இளைய மகள் வாப்பா வாப்பா என அழுது கொண்டு கதவைத் தட்டுகிறாள். இவரோ கடும் வேகத்தில் கம்ப்யூட்டரில் டைப் செய்து கொண்டிருந்தார். நான்கு கைகள் இருந்தால் அந்த நான்கிற்கும் பதினாறு வேலைகளைக் கொடுத்திருப்பார். பிள்ளையின் அழுகுரல் கேட்டு கதவைத் திறக்கின்றார். இரு கரம் நீட்டிக் கொண்டு அந்த மழலை இவரது மார்பில் தஞ்சமடைகிறது. அத்தனை வேலைகளையும் அப்படியே ஓரங்கட்டி விட்டு பிள்ளையை நெஞ்சோடு அணைத்தபடி முதுகில் தட்டிக்கொடுத்து கொஞ்சுகிறார். அதுவும் தக்கா பிக்கா என்று மழலை மொழியில் ஏதோ பேசுகிறது. அந்த மொழி அவருக்கு நன்றாகப் புரிகிறது. பதில் கொடுத்து உரையாடுகிறார்.

இப்படியே சுமார் பத்து நிமிடங்கள் மழலை அதுவாக கீழிறங்கும் வரை அணைத்துக் கொண்டே இருந்தார். மேசையில் இருந்த முக்கியமான பேப்பர்களை குழந்தை கேட்டது, பேனாவை எடுத்தது, கம்ப்யூட்டர் கீ போர்டை காலால் மிதித்தது இவர் எரிச்சல் அயைவில்லை! மாறாக அது கேட்டையெல்லாம் கொடுத்தார். பிறகு அது கீழே இறங்க கொடுத்தவற்றை வாங்கிக் கொண்டு அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்து ஆறுதல் சொல்லி உம்மாவிடம் போங்க என அனுப்பி வைத்துவிட்டு, தாம் விட்ட வேலையைத் தொடர்ந்தார். இந்த செயல் எனக்கு ஆச்சரியத்தை தரவே, எப்படி இவ்வளவு பிஸியிலும் பொறுமையாக பிள்ளைகளைக் கையாளுகின்றீர் என நான் வினவ,

இந்த வேலைகலெல்லாம் என் கால்தூசுக்கு சமம்! இது எனக்கு நிரந்தரம் கிடையாது. ஆவலோடு ஆதரவு தேடி வரும் என் பிள்ளையை நான் இப்போது உதாசீனப்படுத்தினால் அதன் உள்ளத்தில் வெறுப்பும் ஏமாற்றமும் அழமாகப் பதிந்துவிடும். நாளடைவில் அதுவே வேர் விட்டு விருடச்சமாக வளர்ந்துவிடும். அப்போது எனக்கு அது நிழல் தராது என்று சாதாரணமாக அழுத்தமான ஒரு தத்துவத்தைக் கூறி விட்டு வேலையில் மூழ்கி விட்டார். அவரிடம் நான் கற்ற நூற்றுக் கணக்கான பாடங்களில் இது வெறுமொரு அரிச்சுவடி மட்டுமே...

இந்த கட்டுரையின் வாயிலாக நான் அதை உணர்கிறேன். அருமையான அவசியமான காலத்திற்கேற்ற கட்டுரை!

பிள்ளைகளின் அன்பு என்பது இருப்பவனை விட இழந்தவனுக்குத்தான் அதிகம் தெரியம். அல்லாஹ் நம் அனைரையும் பாதுகாப்பானாக ஆமீன்.

-ஹிஜாஸ் மைந்தன்.

IP: 117.*.*.* India

இன்றைய the so-called "tech-savvy" சமுதாயத்திற்கு அவசியமான பதிவு. வாழ்த்துக்கள் சகோ!

IP: 106.*.*.* India

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்வரஹ்...ஹு.

வாப்பா...!கொஞ்சம் பேசக்கூடாதா..?! இந்த ஆக்கத்தின் இடையிடையே பதித்துள்ள  போட்டோக்களை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே என் ஞாபகத்திற்க்கு வந்தது நான் விடுமுறைகளில் என் குழந்தைகளை கடலின் அலைக்கரைக்கு அழைத்துச் சென்று பிஞ்சு குழந்தைகளின் பஞ்சு பாதங்களை தொடர் அலைகளால் முத்தமிடச் செய்ததும், பந்தாட்டம்,கபடி,நொண்டியடித்து ரட்டாங்கோடு, கண்கட்டி தேடுவது, யுனொ கார்ட் போன்ற விளையாட்டுக்களை விளையாடினவைகள்தான் ஞாபகம் வந்தது.இவர்களோடு விளையாடும் இவ் விளையாட்டுக் களில் மிக அதிகமாக நான் தோற்று அவர்களின் வெற்றியை ரசிப்பதுண்டு.

மிகச் சில சமயங்களில் அவர்களைத் தோற்க்கடித்து தோல்வியைும் தாங்கிக் கொள்ளும் மனவலிமையையும் அவர்களுக்கு புகட்டுவதுமுண்டு. அல்ஹம்துலில்லாஹ்.

நிகழ்கால வாப்பாக்களில மிகச்சிலர் தன்னை சுற்றி சுற்றி வந்து பாசத்திற்க்காக ஏங்கும் தன் குழந்தைகளின் மனநிலையை அறிந்து அவர்களுக்கு அன்பு காட்டுவதில் வீழ்ச்சி அடைந்தும்; கடல் கடந்து கரை கடந்து நேரில் பார்த்திராத யாரோ ஒருவரின் மனநிலை புரிந்துஅவர்களிடம் அன்பு காட்டுவதில் எழுச்சிஅடைந்திருக்கும் வாப்பாக்கள் இந்த ஆக்கத்தை வாசித்த பின்பாவது தங்கள் அறியாமையை திருத்திக் கொள்வார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை. இன்ஷா அல்லாஹ்.

இன்றைய குழந்தைகள் நாளை விபரம் அறிந்த பருவத்தில் அல்குர்ஆனின் ஒளியில் கீழ் காணும் துஆ வை கேட்கும் போது (*நான் சிறு.... போல்*) என்ற வரிகளை கூர்ந்து சிந்தித்து நினைவில் வைத்தால் குழந்தைகளோடு நம் அன்பு பெறுகும்.

அவூது பில்லாஹி மினஷ்ஷைத்தானிர்றஜீம்.

وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا இன்னும், இரக்கம் கொண்டு பணிவு என்னும் இறக்கையை அவ்விருவருக்காகவும் நீர் தாழ்த்துவீராக; மேலும், “என் இறைவனே!

*நான் சிறு பிள்ளையாக இருந்த போது,என்னை(ப்பரிவோடு)அவ்விருவரும் வளர்த்தது போல்,*" நீயும் அவர்களிருவருக்கும் கிருபை செய்வாயாக!” என்று கூறிப் பிரார்த்திப்பீராக! (அல்குர்ஆன் : 17:24) .

இக்காலத்திற்கு தேவையான இந்த ஆக்கத்தை அழகிய தமிழில் செதுக்கியிருக்கும் S.I. புஹாரி காகா அவர்களுக்கும், இதை வெளியிட்டுள்ள இவ்விணையதளச் சகோதரர்களுக்கும் ஜஸாகல்லாஹு க்ஹைரா.

காயல்பட்டணத்திலிருந்து
சாளை:M.A.Kமுஹம்மத்இப்றாஹீம் ஸுஃபி.
06 ஏப்ரல் புதன்  2016.

அருமையான ஆக்கம்

IP: 94.*.*.* Saudi Arabia

மாஷா அல்லாஹ்.

மிகவும் அருமையான கட்டுரை, அழகிய நடையில் ஒவ்வொருவரையும் தங்களை தாங்களே எடை போட்டு அறியக்கூடிய கட்டுரை. சபாஷ்... காக்கா.

பாராட்டுக்கள். அதிகம் எழுதுங்கள்.

இந்த கருத்து என்னுடைய 1500 ஆவது கருத்து.

இந்த கட்டுரைக்கு அதிகமாக கருத்து எழுத வேண்டும் என்ற ஆவல் உள்ளது. வேலைப் பளு அதிகம் இருப்பதால் வழமை போல அதிகம் எழுத முடியவில்லை.

சாளை எஸ்.ஐ.ஜியாவுத்தீன், அல்கோபார்