{ முகநூல் கருத்துக்கள்}{ட்விட்டர் கருத்துக்கள்}

இந்த கவிதை எழுத்து மேடை பகுதியில் 8-10-2013 அன்று வெளியானது. அப்பதிவினை காண இங்கு அழுத்தவும் [http://kayalpatnam.com/columns.asp?id=113]
-----------------------------------------

அல்லாஹு அக்பர் ... அல்லாஹு அக்பர் ...

ஒலி... ஒலி... ஒலி
ஒளியின் ஒலி ...

ஊரின் கூரை மேல் படர்ந்து
உறங்குபவரின் உள்ளத்தை
ஊடுருவும் அதிசய ஒலி.

காற்று சுமந்து வரும் காந்த சப்தம்....

இருட்டு இதயத்திற்கான
வெளிச்ச வீரியம்...
எப்போதும் கேட்டிராத
மண்ணுக்குப் புதியதும்
மனசுக்கு இனியதுமான மகத்துவம்

என் பாட்டனின் பாட்டன்
முப்பாட்டனின் முப்பாட்டன்
முப்பாட்டனின் மூதாதையன்
மூதாதையனின் மூத்தவன் - முனுசாமியை
காற்று அழைத்து வந்து - கடற்கரையில் நிறுத்தியது.

கொற்கை துறைமுகத்தில்
குதிரைகளின் கொட்டாரத்தில்
தோளோடு தோள் உரச
குனிந்து எழும்புகிறதே ஒரு கூட்டம்.

இதில் ஆண்டான் யார்? அடிமை யார்?

மனிதனை மனிதாய் கொள்ளும்
மகத்துவம்.

நாய்கள் கூட நடக்க நடுங்கும்
உச்சி வெயிலில் கடந்து போகும்
உயர்ந்த குலத்தினருக்காய்
கக்கத்தில் செருப்பையும்
பாதத்தில் மானத்தையும்
அணிந்து செல்லும் - தரித்திர பூமியில்
ஒற்றுமையை உரக்கச்சொல்லும்
ஒரு புதிய நாகரீகம்.

யார் இவர்கள் ... ?

கேள்வியாய்த் தொடங்கியது ...

விரியும் எல்லாம் சுருங்கும் என்றால்
வானம் இல்லை கடவுள் ...
உதிப்பன எல்லாம் மறையும் என்றால்
உதயன் இல்லை கடவுள்...
கரையை மீற கட்டளை வேண்டும்
கடலும் இல்லை கடவுள்.
நீரில் தன்னை நீர்த்து விடும்
நெருப்பும் இல்லை கடவுள்...
அழிக்கப்பட்டு அழிக்கப்பட்டு-
புதுப்பிக்கப்படும் பூமியும் இல்லை கடவுள்.

மறைந்து போவதும்
மரணித்துப் போவதுமாய்
வெற்றுப் பிம்பங்கள் என
சுற்றித் திரியும் கடவுள்கள்
முடிவுகளின் எல்லையில்
தன்னையே காக்க முடியாமல் கதறியவை.

காக்கும் என வணங்க சொன்ன
கற்கள் எல்லாம் கடலுக்குள்
காப்பான் எனப் பாடச் சொன்ன -
அரசன் எல்லாம் மண்ணுக்குள்

எல்லாம் படைப்புகள்
தேவைகள் தேடும் அனைத்தும் படைப்புகள்.

நான் தொழுதவை எல்லாம் தொழுதவை.

பின் யார் காப்பான் ...?
யார் கடவுள் ...?

ஆரம்பங்களற்ற அரசனவன் ...
முடிவுகளற்ற முதலாமவன் ...

எவரையும் தொழாதவன்.. எவரும் தொழாமல் விடாதவன்.
தேவையற்றவன்... தேடுபவர்களுக்கு உற்றவன்.
எவனோ அவனே வணக்கத்திற்குரியவன்.

அப்படியாயின்...

பதிலின் பாதியிலேயே
முனுசாமி முஹம்மதாய் மாறி
முஸ்லிமானான்...

லாயிலாஹா இல்லல்லாஹ்
முஹம்மதுர்ரசூலுல்லாஹ்...

வார்த்தை புரிந்து சொன்னான்...

வாழ்க்கை புரிந்து கொண்டான்...

இறைவனின் வார்த்தைகளை வாசிக்கத் துவங்கினான்...
இறைத்தூதர் போதனைகளை நேசிக்கத் தொடங்கினான்...

இங்கே இருந்தவர்கள் இருட்டில் தான்
இருந்தார்கள்.

வந்தவர்கள் ஏற்றி வைத்த
இஸ்லாமிய வெளிச்சத்தில் தான்
இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது
இந்திய இஸ்லாமிய நகரங்கள்...

இனியும் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும்
ஒளியின் ஒலி...

அல்லாஹு அக்பர்... அல்லாஹு அக்பர்...