{ முகநூல் கருத்துக்கள்}{ட்விட்டர் கருத்துக்கள்}

ஏனோ பயம்
எதற்காகவோ அச்சம்!
ஒற்றையடிப் பாதை
வளைந்தும் நெளிந்தும்
சுற்றும் பாம்பெனவே தோற்றம் ...

மவுனத்தைக் கிழிக்கும்
தென்னங் கீற்றுகளின்
சட சட சப்தம் ...
கூடு வந்தடையும்
அந்திப் பறவைகளின்
அனாமதேயக் கீச்சல்
படபடக்க வைத்தது நெஞ்சை!

மேற்கு மூலையில்
எரியாத அடுப்புக்குள்
பூனைக்குட்டியாய்
பதுங்கி விட்டான் பகலவன்.....
அந்தி வாயை மெல்லக் கவ்வியது
நிலவற்ற மாலையின்
இருட்டு உதடுகள்!
பாதம்பட்டு சரசரக்கும்
பட்டுப்போன சருகளின்
சரக் சரக் ஓசையில்
சப்த நாடிகளில்
சலங்கையின் ஜல் ஜல் ...

எங்கோ குரைக்கிறது நாய்
எதைக் கண்டோ?
காது மடலோரம்
கம்பிவட அதிர்வுகள்
நடுக்கம்....நடுக்கம்....

வந்து விட்டது மையத்துக் காடு!
சுற்றுச் சுவரில் கத்திக் கரையும்
காகங்கள் எல்லாம்
எங்கே தொலைந்தன?
இதயம் சோர்ந்ததால்
பாதமும் சோர்ந்து
பயத்தின் பிரளயம் உந்தித் தள்ள
உள்மூச்சு வெளிமூச்சு வாங்கியது ...

என்ன இது வினோத சிந்தனை ...?
எதோ ஒன்று பின்புறம் வந்து
தட்டக் கூடுமோ
தலையின் கூட்டில்?

தூரத்து காடாவிளக்கின்
தூங்கி வழிந்த மஞ்சள் வெளிச்சம் ...
அதனடியில் ஓர் உருவம்
நிழலாகத் தெரிந்ததுமே
நின்று விட்டேன்....கூடவே
மெல்லிய குரலோசை
மெல்லவே நடை தொடர்ந்தேன் ...

கப்ரஸ்தான் வெளிப்புறமாய்
கட்டி வைத்த குடிசை அது....
விரிந்திட்ட மணற்பரப்பில்
கவிழ்த்திட்ட குடம்போல!
களங்கமில்லா முழுமதியாய்
கையேந்தி புத்தகத்தில்
பதிந்த பல பாடங்களை
படிக்கின்ற பாலகன் ஒருவன் ...
இப்போது அவனும்
கணீரென்ற குரலும்
கண்ணருகில்....காதருகில்!
" உலகத்தின் துணையிருந்தும்
இறைவனின் தயவின்றி
என்ன நீ சாதிப்பாய்?

உலகம் உனைக் கைவிடினும்
இறைவனது தயவிருந்தால்
என்ன நீ இழந்திடுவாய்? "...

தேகமெங்கும் புது ரத்தம்
அங்கமெங்கும் புத்துணர்ச்சி...
மெல்ல மெல்ல விரிகின்ற
மலர் போல இதயத்தில்
துணிவு பிறக்க அச்சம் அகல
இருள் எங்கோ விலகியது ...

பறவைகளின் கீச்சல்
அடடா...ஆனந்த ராகம் ...
நாய் இப்போதும் குரைத்தது
அதில் நட்பு தெரிந்தது ...

எங்கும் வெளிச்சத்தின் சிதறல்கள் ....
அண்ணாந்து பார்த்தேன்
அந்தியின் வாயிலிருந்து
அதரம் விலக்கிய அழகு நிலா
நாணத்தை புன்னகையை
சிந்தியது என்மீது ...
சிரித்தேன் நான் உள்ளுக்குள்!