{ முகநூல் கருத்துக்கள்}{ட்விட்டர் கருத்துக்கள்}

இந்த கவிதை எழுத்து மேடை பகுதியில் 11-6-2013 அன்று வெளியானது. அப்பதிவினை காண இங்கு அழுத்தவும் [http://kayalpatnam.com/columns.asp?id=89]
-----------------------------------------



பறந்து விடாதே மண்டேலா...
பறந்து விடாதே.....

வெள்ளை இருட்டினை
விரட்டி அடித்த
கருப்பு வெளிச்சமே
கரைந்து விடாதே!

தூக்கிக் கொன்று விட
தீர்ப்பளித்த அகங்காரம்...
ரத்த வெறியர்களுக்கு மத்தியில்
ரிவோநியாவில் உந்தன் ரீங்காரம்
நிறவெறிக்கெதிரான புதிய ராகம்...

கருப்பும் வெள்ளையும்
கலப்பதுவே குற்றமெனில்
கயிறுகள் கழுத்தினை இறுக்கட்டும்..
அலை அடித்தது ஆப்பிரிக்காவில்
நுரை தொட்டது அகிலமெங்கும்..

இருபத்தேழு ஆண்டுகள்
இரும்புக் கம்பிகளுக்குப் பின்..
சங்கிலிகள் அறுந்த போது
சிறகுகள் முளைத்தது
தென்னாப்பிரிக்க தேவதைக்கு...

கருங்குயிலே பறந்து விடாதே...
கருகும் நிலத்திற்கு நீ தேவை..
கருப்பு நதியே.. உன் நீர் தேவை....

எறிந்து விட்டாய் கிரீடத்தை
ஐந்தே ஆண்டுகளில்......
சொன்னபடி செய்ததனால் உன்
தலைமுடி கூட மணி முடியானது...

உன்கைகளில் தவழும்
நோபலும் தேம்புகிறது....
சாம்பலாகக் காத்திராமல்
எழுந்துவா ஃபீனிக்ஸே!

பதினெட்டு நாட்களாய் நீ
பிரெடோரியா மருத்துவமனையில்...
பிரார்த்தனைகள் உனக்காக...
பிறந்து வா மீண்டும் பிறையே...

பறந்து விடாதே மண்டேலா.. எம்மைப்
பிரிந்து விடாதே என் தோழா!