IP: 78.*.*.* Saudi Arabia

"அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்."

மாஷா அல்லாஹ்!!!!

கட்டுரை மிகவும் அருமையாகவும், மனதிற்கு இதமாகவும் இருந்தது.

உண்மையில், படிக்கும் போது என் கண்கள் கலங்கி விட்டன.

வாழ்த்துக்கள் சகோதரி தொடரட்டும்.

அன்புடன்,
சூப்பர் இப்ராஹிம். எஸ். எச்.
ரியாத். சவூதி அரேபியா.

மாஷாஅல்லாஹ், அருமையான கட்டுரை, கட்டுரையின் ஆரம்பப்பகுதியிலேயே நான் ஒன்றிப்போய் விட்டேன். எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன் ஆவான், விளக்கம் -அருமை.

கட்டுரையின் ஆசிரியரின்,தம் ஆசிரியைகள் பற்றிய நினைவலைகள் பிரமிக்க வைக்கிறது.கூடவே சிந்திக்கவும் வைக்கிறது.

இன்றைய காலத்தில், ஆசிரியர் -மாணவர் உறவு பற்றிய கவலையே அது.ஆசிரியை மீதான மதிப்பீட்டு குறைவு இறுதியில் மாணவரின் மதிப்பெண்ணிலும் குறைவை ஏற்படுத்தும் என்பதால் பெற்றோர்கள், இது விஷயத்தில், பிள்ளைகளுக்கு சரியான ஆலோசனைகள் வழங்க வேண்டும் என்பதை இக்கட்டுரை எனக்கு உணர்த்துவதாக எண்ணுகிறேன்.

மேலும், கல்வியை கவலையுடன் பார்க்காமல்,மனமகிழ்வுடன் அணுகும் போக்கு மாணவர்களிடம் வர,தம்முடைய பங்களிப்பை அனைவரும் ஆற்றவர வேண்டும்

IP: 46.*.*.* Saudi Arabia

முதன்முதலில் தமிழின் தொடக்கமான ‘அ’ போடச் சொல்லித் தந்த அப்பா, அம்மாதான் நம்முடைய முதல் ஆசிரியர்கள். பழக்கமே இல்லாத முதல் நாள் பள்ளிக்கூடத்தில், அழும் குழந்தையை அரவணைப்போடு, இனிப்புக் கொடுத்து கல்வி போதிக்க அழைத்துச் செல்லும் ஆசிரியர்கள் இரண்டாவது பெற்றோர்.

கனிவும், கண்டிப்பும், அரவணைப்பும், புதிது புதிதாகக் கற்றுக் கொடுக்கும் ஆசிரியர்களின் உற்சாகமும்தான், இன்று அப்துல்கலாம், ரகுராம் ராஜன், மயில்சாமி அண்ணாத்துரை என்று எத்தனையோ அறிஞர்களை நம்மிடையே உருவாக்கித் தந்திருக்கிறது.

கைப்பிடித்து எப்படி நடக்க வேண்டும் என்பது தொடங்கி, கையெழுத்து இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் என்பதுவரை நம்மை செதுக்கியவர்கள் ஆசிரியர்கள்.பத்தில் எட்டு பேருக்காவது அடிக்கடி ஆசிரியர் வீட்டுச் சாப்பாடு கிடைத்திருக்கும். இன்றும் முகத்தில் கண்டிப்பையும், உள்ளத்தில் அன்பையும் வைத்துக் கொண்டு, கையில் பிரம்புடன் மாணவர்களை விரட்டி, விரட்டிப் படிக்க வைக்கும் நல்லாசிரியர்கள் நம்மிடையே இருக்கிறார்கள்.

22 வருடங்களாக ஆசிரியர் பணி செய்து, தனக்கென்று எதுவும் சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளாமல் வறுமையில் வாடும் ஆசிரியருக்கு, தன்னுடைய மாணவன் இன்று கம்பீரமான, கெளரவமான பதவியில் இருக்கின்றான் என்கிற ஒரு தகவல் போதும்....அத்தனை பசியிலும் அவர் முகத்தில் பெருமிதத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் ஏற்படுத்த!

நம்முடைய உள்ளார்ந்த அறிவாற்றலைக் கண்டறிந்து ’இதுதான் உனக்கு சரியான பாதை’ என்று வழிகாட்டிய ஆசிரியர்கள்தான் இன்று நம்மில் எத்தனையோ பேர் அவரவருக்கு விருப்பமான துறைகளில், தகுதியான வேலையில் அமரக் காரணம்.

தமிழையும், கணிதத்தையும், அறிவியலையும் ஆணிவேரில் இருந்து ஆசிரியர்கள் கற்றுத் தந்திருக்காவிட்டால், இங்கு விஞ்ஞானிகளும், கணிதவியலாளர்களும், மென்பொருள் வல்லுனர்களும், பத்திரிக்கையாளர்களும், எழுத்தாளர்களும் இல்லாமலேயே போயிருப்பார்கள்.

எத்தனை மாணவர்கள் இருந்தாலும், அத்தனைப் பேரையும் தான் பெற்ற பிள்ளைகளாய் நினைத்து அறிவூட்டி வளர்த்த எல்லா ஆசிரியர்களுமே கொண்டாடப்பட வேண்டிய ‘நல்லாசிரியர்கள்’தான்.

உங்கள் வாழ்க்கையில் கண்டிப்பாக ஏதோ ஒரு ஆசிரியர் உந்துதலாய், உத்வேகமாய் இருந்திருப்பார்கள். இந்த ஆசிரியர் தினத்தில் அவர்களை எப்பாடு பட்டாவது தேடிக் கண்டறிந்து, ஒரு வாழ்த்தினைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். அதுதான் அவர்களுக்கு மிகப்பெரிய வாழ்நாள் பரிசாய் இருக்கும். ஏற்றிவிட்ட ஏணிப் படிகளுக்கு காணிக்கை செலுத்தும் நாள் இன்று!

IP: 86.*.*.* United Arab Emirates

நான் சென்ட்ரல் மேல் நிலைப்பள்ளியில் ஆயுள் கைதி (அதாவது குட்டியாப்பு முதல் +2 வரை அங்குதான்- இடையில் எங்கும் செல்லவில்லை)

அன்று பள்ளி என்றாலே நன்றாக படிக்கும் மாணவர் உட்பட அனைவருக்கும் ஏதோ ஒரு வகையில் கசப்புதான். மூன்றாம் வகுப்பு வரை இரண்டு மூன்று புத்தகத்தை துணி பையில் எடுத்து கொண்டு செல்லும்போது ஏதோ உம்மாவை விட்டு நிரந்தரமாக பிரிந்து போகிறோமோ என்ற உணர்வுடன் ஒரு விதமான அழுகை முட்டி கொண்டு வரும். பள்ளி சென்றவுடன் நின்று விடும். இப்போதுதான் எனக்கு வயிறு வலிக்கிறது.. பள்ளி செல்ல மாட்டேன் என்று ஆடம் பிடித்த நாட்கள் நிறைய உண்டு. ஆண்டு விடுமுறை வரட்டும் உன்னை ஆந்திராவிற்கு கூட்டி செல்கிறேன் என்ற பசப்பு வார்த்தைகள் எல்லாம் காதில் விழாத காலம் அது.

டியூஷனில் மின்சாரம் போகாத என்றும், அடை மழை பெய்து பள்ளி கூடம் விடுமுறை விட மாட்டார்களா என்று ஏங்கிய நாட்கள் அவை. சிறுதுளி தான் மழை பெய்து இருக்கும்.. ஆனால் இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு கடுமையான மழை இருக்கிறதாமே என்று கூறி நாங்களாகவே" ரமணன்" ஆகிய நாட்களும் உண்டு. ஆண்டு விடுமுறை வந்துவிட்டால் ஒவ்வொருவரும் விடுமுறை செல்லும் இடத்தை கூறி அங்கலாய்ப்பதும், ரயிலில் டிக்கட் எடுப்பதற்காக கன்செஸ்ஸன் பாமிற்கு பள்ளி அலுவலகம் செல்வதும்... மிக சுவாரஸ்யமானவை...

ஆனால் இவ்வளவு அழுகையுடன் பள்ளிக்கு சென்ற அந்த நாட்கள் இன்று மிக இனிதாக நினைவு கூற தக்கவை.. ஆனால் இதற்கு மாறாக இன்று அழுகைகள் எல்லாம் இல்லை..சுற்றி வர சலுகைகள்..

வண்ண வண்ண உடையில் யூனிபார்ம், வியாபாரிகள் வைத்து இருக்கும் சூட்கேஸ் போன்று பைகள், அழகான சூக்கள், இரண்டு மணியோடு முடிந்து விடும் பள்ளி, வீட்டு வாயிலில் கூட்டி போக பேருந்துகள், ஏசி அறைகள், தின்பண்டங்கள், விளையாட்டும் ஒரு பாடமான போன்ற இன்றைய கல்வி முறைகள்...

இவ்வளவு இருந்தும் இன்றைய மாணவர்கள் இந்த நாட்களை நம்மை போன்று இனிதாக நினைவு கூறுவார்களா என்றால் இல்லை..

ஏன்?

அவ்வளவு கல்வி சுமை, பாட சுமை, போட்டி தேர்வுகள், பெற்றோர்களால் திணிக்க்கப்படும் வகுப்புகள், 20 வருடங்கள் கழித்து எழுதப்போகும் போட்டி தேர்வுக்கு இன்றைய அவர்களை தயார்படுத்திடும் நெருக்கடிகள்.. வீட்டிற்கு சென்றும் படிக்க வேண்டும் என்பதற்காக பெற்றோர்களுக்கு பள்ளிகளால் வைக்கப்படும் தேர்வுகள், ஒரே வீட்டிலேயே காணப்படும் குழந்தைகளுக்கு இடையேயான ஒப்பீடல்...

எப்படி அவர்களை இந்த நாட்களை பின்னாட்களில் அசை போட வைக்கும் ?

ஒரு நாள் லீவு என்றாலே சிறகடித்து பரந்த அந்த நாட்கள்...

இன்று விடுமுறையில் தாய் தந்தை கூப்பிட்டாலும் எனக்கு ப்ரொஜெக்ட், ஸ்பெஷல் க்ளாஸ் இருக்கிறது என்று தட்டிக்கழிக்கும் இன்றைய நிலை.

ஒன்று தெரியுமா? இதனால் பிள்ளைகளுக்கு மட்டும் மனசோர்வு, பதட்டம் ஏற்படுவதும் இல்லை... பெற்றோர்களுக்கும்தான்.

இத்தகைய சிக்கல்களால் "குழந்தைகள் மன நல மருத்துவர்கள்" பெருகி விட்டார்கள். " குழந்தை மன நல மருத்துவம்" என்ற ஒரு பிரிவும் சென்னை மருத்துவ பல்கலை கழகத்தில் துடைங்கப்பட்டு இருக்கிறதாம்.

ஒன்றை பெற்றோர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்... ஒரு சிறிய கண்டிப்புடன் அவர்களுக்கு இறைவன் வழங்கிய தனி திறமையை புரிந்து கொண்டு அதை மெருகேற்றி அவர்களை சிறைப்பட செய்வதற்காக வளர்க்கப்படும் குழந்தைகளே பின்னாளில் சிறந்து வளர்க்கிறார்கள்..

இது இன்று வரை நிலைத்து நிற்கும் உண்மை.

IP: 76.*.*.* United States

ஆசிரியர், மாணவர்களின் உறவு சிதைந்திருக்கக்கூடிய இந்த காலகட்டத்தில் அவர்களின் உறவு எவ்வளவு உயிப்ர்புடன் இருந்தது என்பதை கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்திகிறது உங்கள் கட்டுரை.

உங்களது அனுபவங்கள் என்னுடைய பள்ளி காலத்தை நினைவுபடுத்திகிறது. அதே உறவு இந்த தலைமுறையிலும் தொடர்ந்தால் கல்வி இன்னும் அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்ந்து மிகச்சிறப்பாக அமையும்.

மாணவர்களுடைய பண்பு நலன்களும், ஒழுக்கங்களும் கூட மிகச்சிறப்பாக அமையும் என்பதை உணர முடிகிறது. மாஷா அல்லாஹ்! அருமையான கட்டுரை. வாழ்த்துக்கள்.

அஸ்ஸலாமு லைக்கும் வ ரஹ்மத்துல்லாஹி வ பரக்காத்துஹு.

இறையருள் நிறைக

குழந்தைப்பருவத்திலிருந்து வாலிபப்பருவமெய்தியபின்னும் மழையோ,வெயிலோ,பனியோ வீடுவிட்டால் அறிவைத்தேடி ஒதுங்குமிடம் பள்ளிகல்லூரிகளாகும் அவைபன்முக அறிவுதரும் ஒருசரணாலயம் ஒலியின்வழியில் பிறப்பதுமொழி அந்த மொழியின்வழியை பெரும்பாலும் ஒலியாலும் விழியாலும் அறியமுடிகிறது அப்படி அறிய மக்களுக்கு பொக்கிஷமாய் அமைவதுதான் கல்விக்கேந்திரமெனும்சோலை

அந்தச்சோலையில் ஆலமரங்களாக,விழுதுகளாக ஆசிரிய,ஆசிரியைகள் கல்விக்கொடையாக அவர்கள்வழங்கும்நிழல் பறக்கக்கற்று பறைவைகளாகமரத்தின்மீது அமர்வதும், குசும்புச்செயல்களுடன் விழுதுகளைப்பிடித்துத்தொங்குவதும் மாணவமாணவியர்களின் அணுகுமுறையிலிருக்கிறது கொஞ்சம்கொஞ்சமாக குயில்களாக கூவக்கற்றுத்தேர்ந்து சிறகடித்துப்பறக்கிறோம் அப்படிக்குயிலாக்கப்பறந்த நாம் நமக்கு காகங்களாக இருந்து தாகம்தீர்த்த குருக்களை நினைவுகூர்கிறோமா அந்த அறிவுத்தடாகங்களுக்கு நாம் என்ன கைம்மாறு செய்திருக்கிறோம் தொப்பூழ்க்கொடி அறுந்தபின்னும் தாய்மைஉறவுமாறாமல் நிலைக்கிறது ஆனால் ஆயிரக்கணக்கில் உறவுகள்கண்டஆசிரியமாணவவுறவுகளில் ஏனோ முற்றிலுமாக அறுந்துவிடுகிறது ஓரளவிற்காவது நிலைத்திருக்கவேண்டுமல்லவா இன்னும் நம்மில் இரண்டுதலைமுறைகள் கடந்தபின்னும் அந்தமரத்தின் விழுதுக்கும் நிழலுக்கும் இன்னும்நாம் மறக்கமுடியாத எண்ணத்தால் ஏங்கத்தான் செய்கிறோம்

அதற்கு இந்தக்கட்டுரை ஒருமறுஆய்வு வெறும்கல்லாயிருந்த நம்மைநாமே உரசிக்கொள்ள நல்உரைகல்லாக மாற்றிய தம்மைக்கரைத்து நம்மைத்தேற்றியவர்கள் ஆசிரிய,ஆசிரியைகள் எண்பதுமிகையாகாது

தொடரும்,

இறைவன் மிகப்பெரியவன்.

இறையடிமை,
ஷேக் அப்துல் காதிர்.

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் வ ரஹ்மத்துல்லாஹி வ பரக்காத்துஹு.

இறையருள் நிறைக.

நான் பாளையம்கோட்டையிலுள்ள கிருஸ்துராஜா நடுநிலைப்பள்ளியில் படித்துக்கொண்டிருந்தபோது தான் ஆங்கில இலக்கணங்கள் எளிமையயாகப்புரியவந்தது காரணம் அப்பொழுதுநான் ஆறாம்வகுப்புப்படித்துக்கொண்டிருந்தேன் எங்கள் வகுப்பாசிரியர் அவர்களின் பெயர் கிருஸ்துதாஸ் அவர் நாகர்கோயிலைச்சேர்ந்தவர் மிகக்கண்டிப்பானவர் பாடம் நடத்துமுறையோ அமுது. ஆங்கிலத்தில் இலக்கணரீதியா பின்தொடர்ச்சொற்களை((he she it has had can could will would shaal should )) எங்கெங்கு எப்படிப்பயன்படுத்தவேண்டுமென்பதற்கு எனக்கு அழகியமுறையில் அவரே அடித்தளமிட்டார் அதை நான் இன்றும் நினைவுகூர்கிறேன் நான் தங்கிப்படித்தது ஹைகிரவுண்டிலருக்கும் முஸ்லீம் அனாதைவிடுதியில்தான் ஒவ்வொரு நாளும் அங்கிருந்து 3கிலோமீட்டர் பள்ளிக்கு நடந்து செல்வோம் அப்படியிருக்கையில் ஒருநாள் எனக்கு காய்ச்சலும் வந்தது அப்பொழுது வகுப்பில் என்னால் இருக்கமுடியவில்லை எங்களுடைய சார் திரு கிருஸ்துதாஸ் அவர்கள் அவருடை தங்குமிடம் அழைத்துச்சென்று ஹார்லிக்ஸ் கரைத்துத்தந்து ஜுரத்திற்கான மருந்தும் தந்து ஓய்வெடுக்கச்செய்து பின்பு அனுப்பிவைத்தார் மறக்கமுடியாத ஒரு மனிதநேயசேவை நிகழ்வு அந்த ஆசான் எங்கிருந்தாலும் குடும்பசகிதம் நிறைந்துவாழட்டும் என்று பிரார்த்திக்கிறேன்

நமது உஸ்தாதுமார்களும் தீன்,குர்ஆன் வகுப்புகளில் ض ق சரியான உச்சரிப்புவரை கற்றுத்தந்தார்கள் இருலோகத்திற்கும் அடிப்படையாளங்காற்றுத்தந்த அனைத்து தீன்குலக்குருக்களுக்கும் நாம் துஆச்செய்யவும் நன்றிக்கடனோடிருக்கவும் கடமைப்பட்டிருக்கிறோம் தீன்கல்விகற்றுத்தருபவர்கிளின் நிலையோ சொல்வதென்றால் கண்ணீர்வற்றிப்போகும் இது நமது சமுதாயத்தின் பார்கவைக்கோளாறு சுத்திசெய்யவேண்டும் உலகக்கல்வியைத்தீர்க்கமாகவும் மார்க்கக்கல்வியை ஒருமார்க்கமாகவும் பார்க்கப்படுகிறது ஏன் இவற்றிலென்ன அச்சுப்பிழை எண்ணப்பிழைதானே ஒரு ஹாஃபிழ் 10 நபருக்கு சுவர்க்கம் தரமுடியும், ஒரு ஆலிம் 30 பேருக்கு சுவர்க்கம் தரமுடியும் ஏன் நமக்கு தீன்விசுவாசமில்லையா எதற்கு இந்தமுரண்?

மாணவப்பருவத்திலிருந்து ஆசிரியநிலைவரைகிடைப்பதென்பது மிகமிக சிலருக்கே அமையும் அந்தவகையில் இந்தக்கட்டுரையின் ஆசிரியை அவர்களுக்கு ஒருகொடுப்பினை குழந்தையாக இருந்து தாயாவதுபோல் ஒருதகுதி

இன்று ஆசிரியர்களின் நிலையென்ன எத்தனைபேர் நாம்கடந்துவந்த பாதையைத்திரும்பிப்பார்த்திருக்கிறோம் அவர்கள் என்னசெய்கிறார்கள்?எப்படியிருக்கிறார்கள்? அவர்களில் பொருளாதாரரீதியாக பெரும்பாலானோர் பிந்தன்தங்கிய நிலையிலேயே இருக்கிறார்கள் நாம் எத்தனையோ சங்கங்கள் இயக்கங்கள் அமைக்கிறோம் முன்னாள் இந்நாள் மாணவ,மாணவிகள் இணைந்து ஆசிரியர்கள் நலம்சேர்க்கும் ஒரு இயக்கம் துவங்கக்கூடாது அதன்மூலம் முடிந்த அளவு உதவமுடியுமே என்பதை ஒருவேண்டுகோளாக வைக்கிறேன்

வள்ளுவனின் குறளிற்கேற்ப

"கற்க கசடற கற்ப்பிவை கற்றபின்
நிற்க அதற்கு தக"

அதேவள்ளுவன் இப்படியும் சொன்னார்

"நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்லது
அன்றே மறப்பது நன்று"

என்னால் இந்த இரண்டு குறள்களுக்கும் ஒரே பொருள்தான் காணமுடிகிறது வெவ்வேறு பொருள்கள்தரலாம், அதுவேறு விஷயம் முன்குறள் என்ன பொருள்தருகிறது என்ன படித்தோமோ அதன்படி நடக்கவேண்டும் கற்றுத்தந்த ஆசான்களுக்கும் கல்விக்கும் நாம் ஆற்றும் நன்றிக்கடனேஅது அதை மறந்துவிட்டால் இரண்டாவது குறள்அழும் அப்படியானால் பொருள் ஒன்றுதான்

மாரியாய்ப்பொழியும் மலரும் நினைவுகள் தந்த இக்கட்டுரையாசிரியையாவர்களுக்கு ஜ ஃ ஜாக்கல்லாஹ் கைர் இன்ஷா அல்லாஹ் உங்கள் படிப்புகள் தந்த படைப்புகள் தொடரட்டும்,வாழ்த்துக்களும் துஆக்களும் ஆமீன்.

இறைவன் மிகப்பெரியவன்.

இறையடிமை,
ஷேக் அப்துல் காதிர்.

ஆசிரியர் அவர்களின் கட்டுரைமிகவும் அருமை.

எனக்கு கற்றுதந்த ஆசிரியர்கள் அனைவரையும் மனக்கண்முன் நிறுத்தி விட்டார்கள்.சமீபத்தில் கேம்ஸ் டீச்சர் அவர்கள் நம்மை விட்டு பிரிந்துவிட்டார்கள்.இன்னும் அலி பாத்திமா டீச்சர்,அல்மாஸ் டீச்சர்,கே.நூர்ஜஹான் டீச்சர்,காரணி டீச்சர் (அசல் பெயர் என்னவோ) எல்லோரையும் நினைவு படுத்திவிட்டார்கள்.

IP: 5.*.*.* Europe

“என் நெஞ்சோரத்து தேவதைகள்” என் நெஞ்சோரம் ஈரத்தை வரவழைத்து விட்டது.

கட்டுரையைப் படிக்கப் படிக்க என் பள்ளி நினைவுகள் அலையாடத் தொடங்கி விட்டன. கட்டுரையாசிரியர் ஒவ்வொரு டீச்சராக தனது அனுபவங்களைப் பகிரப் பகிர நான் படித்த எல்கே துவக்கப்பள்ளி, மேனிலைப்பள்ளியில் அதேபோன்ற என் அனுபவங்கள் என் நெஞ்சில் நிழலாடத் துவங்கிவிட்டன. அந்த ஆசிரியர்களில் பலர் இன்று நம்முடன் இல்லை.

கடைசி வரை கட்டிப் போட்டது கட்டுரையாசிரியரின் எழுத்து வன்மை. நாவன்மையும், எழுத்து வன்மையும் ஒருங்கே பெற்ற அரிய நங்கையருள் ஒருவர் அவர்.

சமுதாயத்தில் ஆற்றல் மிக்கவர்கள் எத்தனையோ பேர் இருக்கிறார்கள். ஆனால் அந்த ஆற்றல்களை வெளிப்படுத்துபவர்கள்தான் உண்மையான ஆற்றல் மிக்கவர்கள்.

அந்த வகையில் கட்டுரையாசிரியருக்கு அல்லாஹ் அளித்துள்எள எழுத்தாற்றலையும், பேச்சாற்றலையும் சமுதாய நலனுக்காக அவர் பயன்படுத்தி வருகிறார்.

அல்லாஹ் அவருக்கு மென்மேலும் ஆற்றல்களை அளித்து இன்னும் அதிகமதிகம் படைப்புகளைத் தந்து சமுதாயத்திற்கு நலம் பயக்க வைப்பானாக!

துள்ளி விளையாடிய பள்ளி நாட்களை எண்ணும்பொழுது ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சியும், ஏக்கமும் வந்தாலும் மறுபக்கம் அந்த நாட்களையெல்லாம் தாண்டி வந்து விட்டோமே... மரணம் நம்மை நெருங்கி வருகிறதே என்று தூக்கமும் கலைகிறது.

IP: 117.*.*.* India

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்

இவ்வருட ஆசிரியர் தினத்தையொட்டி, காயலர்களின் பல சிறப்பான பதிவுகளை (இப்பதிவுக்கு பின்னூட்டங்களாகவும் மற்றும் முகநூலிலும்) படிக்க நேர்ந்தது. தங்களது பதிவு ஆசிரியர்-மாணவர் உறவினை அழகாக படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது.

கற்றல் என்பது பாட புத்தகங்களுக்குள் இருக்கும் விஷயங்கள் மாத்திரமே என்ற பொது சிந்தனையை உடைத்தெறியும் விதமாகவே தங்களது அனைத்து கல்வி-சார்ந்த பதிவுகளும் அமைகிறது.

தங்களது பணிகள் சிறக்கவும், ஓர் ஐடியல் டீச்சராக தொடர்ந்து சேவையாற்றிடவும் என் நெஞ்சார்ந்த வாழ்த்துகள்!

IP: 14.*.*.* Singapore

மங்காத மாறாத பசுமையான பள்ளிக்கால நினைவுகளை அசைபோட வைக்கும் அருமையான பதிவு!

ஆசிரியர்களின் உயர்ந்த உன்னத சேவைகளை குறைவாக மதிப்பிட்டு விட இயலாது. அவர்கள்தாம் ஒரு சமூகத்தை உருவாக்குகின்றனர். கலை கல்வி கலாச்சாரம் மண் மரம் செடி கொடி என உலகத்தையே நமக்கு காட்டித்தரும் அற்புத கண்ணாடி அவர்கள். பாவம் மாணவர்களோடு மல்லுக்கட்டி மாரடித்து ரசம் போன அந்த கண்னாடிகள் பலரும் தம் சொந்த வாழ்க்கையின் சோகத்தை ஒருபோதும் பிரதிபலிப்பதில்லை! வாழ்க ஆசிரிய பெருமக்கள்...!

நமது இதயத்தில் பசுமை மாறாமல் பச்சை பசேலென படர்ந்திருக்கும் நினைவுகளில் பள்ளிப்பருவம், திருமணநாள், முதல் பிரசவம், இப்படி நிலைகொள்ளும் நினைவுகளில் பள்ளிப்பருவத்திற்கே முதலிடம் எனலாம். கட்டுரை முடிந்துவிட்டதே எனும் ஆதங்கம் சற்று நெஞ்சைப்பிழிந்த போதும் தரமான ஒரு பதிவை படித்து முடித்ததில் ஓர் திருப்தி. வாழ்த்துக்கள்...!

-ஹிஜாஸ் மைந்தன்.

என் நெஞ்சோரத்து தேவதைகள் .... தலைப்பை பார்த்ததும் சகோதரி அவர்கள், தன் குழந்தைகளை பற்றிதான் எழுதி இருப்பார் என்று கட்டுரை படித்து பார்த்ததும் ஆனந்தம் உண்டானது.

தன் ஆசிரியைகளை "தேவதைகள்" என்று குறிப்பிட்டது ஒரு ஆச்சரியமான ஒப்பீடு. ( எங்கள் ஆசிரியர்களை எப்படி கூறுவதோ..?)

இந்த ஆக்கம் என்னுல் சிறு தாக்கத்தை உண்டுபண்ணியுள்ளது, காரணம் இதில் குறிப்பிட்டுள்ள அதிகமான, ஏன் அனைத்து ஆசிரியைகளும் இல்லை... இல்லை... தேவதைகளும் எனக்கு தெரிந்தவர்கள்தான். பலர் என் வீட்டிற்கு அருகில் குடி இருந்தவர்கள், சிலருடைய திருமணங்களில் நான் கலந்து கொண்டுள்ளேன், பலர் என் தாயாருக்கும், சகோதரிகளுக்கும் நெருங்கிய ஆசிரியைகள்.

பழைய நினைவுகளை மீண்டும் அசைபோட வைத்த சகோதரிக்கு நன்றிகள். ஒவ்வொரு ஆசிரியைகளையும் மிகச்சரியாக மதிப்பீடு செய்துள்ளார். அருமையான நடை. சபாஷ்.

அதிலும் குறிப்பாக மெஹர்பானு டீச்சர் அவர்கள் கூறிய " ......கீர ஆஞ்சிகிட்டும், வெங்காயம் உரிச்சிகிட்டும் இருக்காங்க... சோம்பேறிங்கடி நீங்க..." என்பதை படித்ததும் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. உண்மைதானே...

இந்த கட்டுரையில் ஓர் உண்மையும் பொதிந்துள்ளது... நம் சமுதாயம் கல்வியில் பின்தங்கிய சென்ற தலைமுறையில், ஊரில் உள்ள ஓட்டுமொத்த ஆசிரிய சமுதாயமும் வெளி ஊர்காரர்கள்தான்.. அதிலும் நாசரேத் ஊரில் இருந்து வந்தவர்கள்தான் அதிகம். கட்டுரையில் இருக்கும் அனைத்து ஆசிரியைகளும் அப்படியே...!!

நம் மக்கள் இன்னும் படிப்பில் முன்னேறி, அதிக ஆசிரிய இடங்களில் தங்களை அலங்கரிக்க பிராத்திக்கிறேன்.

கட்டுரையாளருக்கு மீண்டும் ஒரு பாராட்டுக்கள்.

சாளை எஸ்.ஐ.ஜியாவுத்தீன், காயல்பட்டினம்