IP: 116.*.*.* India

மரண வீட்டில் குடும்ப தலைவனையோ தலைவியையோ பிள்ளயையோ இழந்து தவிப்பவர்கள் கண் கலங்கி நிற்பார்கள், நாம் அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொல்வோம். இதை விட சிறப்பான ஒன்றை உங்களுக்கு இறைவன் அளிப்பான் என்று நன்மொழி சொல்வோம்.

ஆனால் தமிழ்நாட்டில் அழுவதற்கென்றே ஒரு கூட்டம் வாடகைக்கு பிடித்துக் கொண்டு வருவார்கள். அதற்கு பெயர் "கூலிக்கு மாரடிப்பது". இன்றும் வழக்கத்தில் உள்ளது. யார் வீட்டில் துக்கம் நிகழ்ந்தாலும் இவர்கள் ஒரு மணி நேரம் மரணித்தவர் பெயரை சொல்லி மார்பில் கையை வைத்து அடித்து அழ வேண்டும். இறந்தவரின் பெயர் தந்தை கணவன் மனைவி என்று யாரானாலும் அவர்களின் பெயரை முன்கூட்டியே இந்த மாரடிப்பு குழுவிடம் சொல்லி விடுவார்கள்.

ஒரு கதை எனக்கு ஞாபகம் வருகிறது. ஒரு வீட்டில் வயதான பெண்மணி இறந்து விட்டாள். துக்கம் விசாரிக்க ஒரு அரசியல் கட்சியை சார்ந்தவர் சென்றார். இறந்தவரின் மகனிடம் அவர் சொன்னார்" அவள் உனக்கு மட்டுமா தாய், எனக்கும் தாய், இந்த ஊரில் உள்ள எல்லோருக்கும் தாய், அவள் ஆத்மா சாந்தி அடைய பிரார்த்திக்கிறேன்" என்றார். இதை இன்னொரு அரசியல் கட்சியை சார்ந்தவர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். என்னமாக வசனம் பேசி மக்களை கவருகிறான் என்று மனதுக்குள் பொருமிக் கொண்டார். இன்னொரு நாள் ஒரு வீட்டில் ஒருவருடைய மனைவி இறந்து விட்டாள். அங்கே இந்த இரண்டாவது நபர் போனார். "அவள் உனக்கு மட்டுமா மனைவி, எனக்கும் மனைவி, இந்த ஊரில் உள்ளவர்களுக்கெல்லாம் மனைவி" என்றாராம். செம அடி வாங்கிக் கொண்டு ஓட்டம் பிடித்தாராம். அந்த கதை நமது அரசியல்வாதிகளுக்கு பொருந்தி போகிறது. கதையான போதிலும் கருத்துள்ள பாடம்.

செத்த பொண்ணுக்கு ஜாதகம் பார்க்கிறார்கள் எல்லாமே இங்கு அரசியல்தான். புதிய தலைமுறை 10, ஏப்ரல் 2014 இதழை படிப்பவர்கள் புரிந்து கொள்வார்கள்.