IP: 122.*.*.* India

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் (வரஹ்)

கே. டி. எம். தெரு சகோதரர்களே! உங்கள் அனைவருக்கும் எங்களது மனம் நிறைந்த நன்றிகள். பல வருடங்களாக ஊர் நன்மையை கருதி - தங்கள் தெரு வழியே போக்குவரத்தை அனுமதித்து - அதனால் ஏற்பட்ட பல இன்னல்களைத் தாங்கிவரும் உங்கள் அனைவருக்கும் காயல்பட்டிணத்தின் சார்பாக நன்றிகள் பல கோடி.

இங்கு தங்கள் கருத்துக்களை அள்ளி வீசியுள்ள சகோதரர்கள் அதிகம் பேர், “இது வரை நாங்கள் அனுபவித்த கஷ்டங்களை நீங்களும் அனுபவிக்க வேண்டும்” எனும் தொனியில் கருத்துரைதுள்ளது தான் மனதிற்கு மிகவும் வருத்தமளிக்கிறது.

ஆனால், நீங்கள் இது நாள் வரை அனுபவித்த கொடுமைகளை பொறுக்க முடியாமல், உங்கள் தெருவில் சென்று வரும் போக்குவரத்தையே மொத்தமாக நிறுத்த வேண்டும் என்று சொன்னால், உங்கள் கருத்துக்கள் அனைத்தும் வலிமையானவையாக இருந்திருக்கும். உங்களுக்கு ஒன்று தெளிவு படுத்த விரும்புகிறேன். உங்கள் தெருவில் மொத்தமாக பஸ் போக்குவரத்தை நிறுத்த போவதில்லை. ஒரு வழி பாதையாகத்தான் மாற்றப் போகிறார்கள். நீங்கள் பட்ட அனைத்து கஷ்டங்களும் –

சிறுவர்கள் விளையாட முடியாதது,
ஈசிசேர் போட்டு தெருவில் உட்கார முடியாதது,
தெருவில் பந்தல் போடமுடியாதது,
ரோட்டை சுலபமாக கடக்க முடியாதது
- போன்றவைகளை இனியும்படத் தான் போகிறீர்கள். அதில் எந்த மாற்றமும் இருக்கப் போவதில்லை. குறைந்தபட்சம் இக்கஷ்டங்களை இத்தனை நாள் பட்ட அனுபவமாவது உங்களுக்கு துணை இருக்கிறது. ஆனால், எங்கள் நிலையை யோசித்துப் பாருங்கள். இதுவரை இது போன்ற கஷ்டங்களை அனுபவித்தது இல்லை என்பதால் நாங்கள் மிகவும் தயங்குகிறோம். உங்களுக்கு இந்த பிரச்சனை தெரிந்த பிசாசு. எங்களுக்கு தெரியாத தேவதை.

ஆகவே தான் எங்களது எண்ணங்களை உங்களுக்கு தெரிவிக்க முயற்சி செய்கிறோம். மேலும் நாம் இருவரும் பங்காளிகள். முஸ்லிம்கள், காயல்வாசிகள், 11வது வார்டை சேர்ந்தவர்கள் – என்று பல விஷயங்கள் நம்மை சகோதரர்களாக்க முயலும்போது நம்மை நாமே ஏன் பிரித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பது தான் என் கேள்வி.

1986ல் ஒரு வழிபாதையாக மாற்ற முடிவெடுத்து, 1990ல் பெரிய நெசவு தெரு சரிவராது என்று தீர்மானித்து தான் மாற்றுபாதை (மியா மூப்பனார் ஓடை – மேல நெசவு வீதி – பழைய போஸ்டு ஆபீஸ் தெரு வழியாக...) ஒன்றை ஏற்பாடு செய்தார்கள். அப்படி ஊருக்கு ஒதுக்குபுறமாக ஒரு வழி இருக்கும் போது பெரிய நெசவு தெரு வழியாகத்தான் பஸ் போக வேண்டும் என ஊர்காரர்கள் நிர்பந்திக்கப் போவதில்லை என நம்புகிறேன்.

இன்னும் சொல்லப்போனால், கே.டி.எம். தெருவின் முனையிலிருந்து ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ வரைக்குமாகத் தான் டிராபிக் ஜாம் ஆகிறது. ஆகவே பிரச்சனை – மெயின் ரோடில் தான் உள்ளது. மேலும் எதற்காக ஒரு வழி பாதையாக மாற்ற முயலுகிறோமோ அதே பிரச்சனை கூலைகடை பஜார் (நாலு தெரு சந்திப்பு) இடத்திலும் வராது என்பது நிச்சயமில்லை. இதில் உடன்பிறவா சகோதரர்களாக பழகி வரும் நாம் ஏன் அடித்துக் கொள்ளவேண்டும்? தயவு செய்து சிந்தியுங்கள்.

வருங்காலத்தில் மறுபடியும் பிரச்சினை வரக் கூடிய ஒரு வழியில் பஸ் ரூட்டை மாற்றுவதை விட இப்போதே ஊருக்கு ஒதுக்குபுறமாக வழி ஏற்படுத்தி நமது வருங்கால சந்த்தியினரும் பாராட்டும் வகையில் ஒரு முடிவை நாம் ஏன் எடுக்க்க் கூடாது? இங்கு ஒரு அன்பர் கூறியபடி நமது வார்டை சேர்ந்தவர்கள் தான் நமதூருக்கு தலைவியாகவும் துணை தலைவராகவும் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் துணைக் கொண்டு இதற்கு ஒரு சரியான, நியாயமான தீர்வு எடுப்பதில் நமது கோபதாபங்களை காட்டலாம். அதை விடுத்து ஒருத்தரை ஒருத்தர் குற்றம் சாட்டிக் கொண்டிருப்பதில் அர்த்தமில்லை.

இப்போதைய பஸ் ஸ்டாண்டு ஒன்றும் ஊர் நடுவில் இல்லை. ஊரின் தென்-மேற்கு மூலையில் தான் உள்ளது. பல தெரு மக்கள் ஆட்டோ சார்ஜ் செலவு செய்துதான் பஸ் ஸ்டாண்டு வருகிறார்கள். தாயம் பள்ளியிலும், போஸ்டு ஆபீஸ் ஸ்டாப்பிலும் ஏறும் மக்களை நேரே பஸ் ஸ்டாண்டிலேயே வந்து ஏறும் படி சொல்லிவிட்டு, கே.எம்.டிக்கு பின்னால் உள்ள (ரூபாய்க்கு 4 என கூவி விற்க்கப்படும்) காலி நிலங்களை ஆர்ஜிதப்படுத்தி ஒரு பை-பாஸ் போட முடியாதா?. மெயின் ரோடு வியாபாரிகள் கவலைப்பட வேண்டாம். பல ஊர்களில் பஜார் தெரு என்பது பஸ் போகாத தெருவாகத்தான் இன்னும் உள்ளது.

முயன்றால் முடியாத்து எதுவுமில்லை. சகோதரர்களான நாம் ஒன்றுப்பட்டு முயன்றால் எல்லோரும் இன்புறும் வண்ணம் நல்ல முடிவு கிடைக்கும்.

வஸ்ஸலாம்.
சினேகத்துடன்
சிராஜூதீன்.