IP: 14.*.*.* India

சகோதரர், பஷீர் அவர்களின் கட்டுரையை வாசிக்கும் கண்கள் கண்ணீர் சிந்த வேண்டும். அந்த அளவுக்கு சமூகத்தின் அவலங்களை படம்பிடித்துக் காட்டியுள்ளார். எழுத்து மேடையில் கட்டுரை எழுதினோம் அல்லது கமெண்ட்ஸ் எழுதினோம் என்பதோடு நமது பாரத்தை இறக்கிவைத்து இந்த அவலத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து முடித்தாகிவிட்டாச்சு என்றிருந்திடாமல், தீர்வை நோக்கி சமூகத்தை நகர்த்த வேண்டிய பொறுப்பும் கடமையும் நமக்கு உள்ளது.

உலமாக்கள் மார்க்கச் சட்ட விவகாரங்களில் எப்போதும் முரண்பட்டுக்கொண்டிராமல் எல்லோராலும் தடுத்துநிறுத்தப்பட வேண்டிய சமூகத் தீமைகளை சமூக அவலங்களை எவ்வாறு களைவது என்பது பற்றி ஒன்றுகூடுங்கள். இதில் உங்களுக்கிடையே இருக்கும் அபிப்பிராய பேதங்களை, ’ஈகோ’க்களை மூட்டைக்கட்டி ஓரத்தில் போடுங்கள்.

தெருக்கோடியில் பற்றி எரிகின்ற நெருப்பை அணைக்காமல் என் வீட்டில் எரியவில்லை என வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தால், என் வீடு எவ்வாறு தப்பிக்கும்?

சோதனை அல்லது வேதனை என்பது கெட்டவர்களுக்கு மட்டும்தான் என்ற மமதையுடன் இருந்தால், அது நம்மையும் பீடிக்கும் என்ற இறைவாக்கை மறந்துவிடக் கூடாது.

{وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ} (25) سورة الأنفال

நீங்கள் (அல்லாஹ்வின்) வேதனைக்கு பயந்துகொள்ளுங்கள். அது உங்களில் அநியாயம் செய்தவர்களை மட்டும்தான் குறிப்பாகப் பிடிக்கும் என்பதில்லை. நிச்சயமாக அல்லாஹ் தண்டனை அளிப்பதில் கடுமையானவன் என்பதையும் நன்கு அறிந்துகொள்ளுங்கள். (அல்குர்ஆன், 8:25)

எனவே, மார்க்க அறிஞர்களாகிய உலமாப் பெருமக்களும், சமூக அந்தஸ்தில் உள்ள பெரியவர்களும்தான் இதற்கு பொறுப்பாளர்கள்.

ஒவ்வொருவரும் அவரவர் பொறுப்பு பற்றி நாளை மறுமையில் விசாரிக்கப்படுவோம் என்ற அச்சத்துடன் செயலாற்றிட முன்வாருங்கள்.