IP: 178.*.*.* Qatar

நண்பர் பஷீர் அவர்களின் இந்தக் கட்டுரை இருவேறு கருத்துக்களுக்கு உள்ளாகி இருப்பதில் வியப்பேதும் இல்லை. இந்தக் கட்டுரையை ஒரு குறிப்பிட்ட நாட்டிற்கு எதிரானதாகக் கருதுவதற்கு, ஆடு ஜீவிதத்தில் இடம் பெறாத, பஷீரின் சுய அலசலும், ஆதங்கமும் காரணமாக அமைந்துவிட்டது.

இந்தப் பதிவு வெளிவருவதற்கு சில வாரங்களுக்கு முன்பு, பென்யாமீன் எழுதிய புத்தகத்தை, மலையாள நண்பர் ஒருவர் உதவியுடன் மிகுந்த சிரத்தையுடன் வாசித்து முடித்தேன். அற்புத எழுத்து நடையில், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் மனநிலையை படம் பிடித்துக் காட்டும் இந்தக் கதையின் மொழி ஆக்கத்தை வாசித்து விட்டு, இங்கு எழுதியவர்கள் தாங்கள் பதிவு செய்த கருத்துக்களை வாசித்து நோக்கினால், அவர்களுக்கே அது தவறாகத் தோன்றக் கூடும்.

ஆசிரியரின் எண்ணம் அரபு நாட்டு அவலங்களைப் படம் பிடித்துக் காட்டுவது மாத்திரமல்ல! கடல் கடந்து கனவுகளைச் சுமந்து செல்பவர்களின் துயரநிலை வெளிப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற குறிக்கோளை நிறைவேற்ற அவர் தேர்ந்தெடுத்த களம் அரபு நாட்டுப் பாலைவனம்... அவ்வளவுதான்.

மொத்தத்தில் தாய்மண்ணில் இருந்து வெளியேறி பிறிதொரு நாட்டில் வேலை செய்தால் தங்கமும், வெள்ளியும் கை நிறைய அள்ளி வரலாம் என்ற நினைப்பு தவறு என்பதுதான் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய முக்கிய அம்சம்.

அரபு நாட்டு அவலங்கள் தோலுரிக்கப் படும் போதெல்லாம் ஒரு சில நண்பர்கள் சரீஅத் சட்டத்தைக் கொண்டு முன்னிறுத்துவது வியப்பை அளிக்கிறது. சரியான சட்டங்கள் எப்படியெல்லாம் தவறாகக் கையாளப் படுகிறது என்பதுதான் முற்போக்கு எழுத்தாளர்களின் ஆதங்கமேயன்றி சட்டத்தை விமர்சிப்பது அல்ல..

மொத்தத்தில் பஷீரின் இந்தக் கட்டுரை இலக்கியத் தரம் வாய்ந்த, யதார்த்தத்தைப் பேசும் நல்லதொரு புதினத்தை அடையாளம் காட்டி இருக்கிறது. அவருக்கு எனது நன்றிகளும், வாழ்த்துக்களும்....

பஷீர்! விமர்சனங்கள் உங்கள் எழுத்தின் தரத்தை உயர்த்தட்டும்....