IP: 115.*.*.* India

கட்டுகதைகளை கட்டுரையாக வடிக்கும் இந்த காலதில் வரலாற்றுசான்றுகளுடன் வார்த்தைகளுக்கு வர்ணம் பூசி இருக்கிறார் நண்பர் அப்துல் ஹமீது வாழ்த்துக்கள்.

பெரியார்தாசன் முஸ்லிமாக ஆகுவதற்கு முன்னர் ஒரு மேடையில் Dr KVS ஹபீப் அவர்களை பற்றி குறிப்பிடும் போது இவர் subject யை தவிர வேறு எதை பற்றியும் பேசுவது இல்லை என பெருமையாக குறிப்பிட்டார் அதனை இக்கட்டுரையில் நான் காண்கிறேன். வாசகர்களின் உணர்சிகளை தூண்டிவிட்டு அதில் ஆதாயம் தேடுவது எளிது. ஆனால் அப்துல் ஹமீது அவர்கள் இக்கட்டுரையில் அவ்வாறு செய்யவில்லை இக்காலத்துக்கு தேவையான ஒற்றுமை எனும் கையிற்றை இருகபிடிக்க சொல்கிறார்.

காலித் பின் வழித் ரலி அவர்கள் போன்ற மக்களிடம் புகழ்பெற்ற திறமையான போர்த்தந்திரம் வாய்ந்த வீரமிக்க ஒரு தளபதியை இவ்வுலகம் கண்டிருக்காது ஆனால் அவர் அந்த பதவியில் இருந்து தூக்கப்பட்டு சாதாரண சிப்பாயாக பணியாற்றும் நிலை வேறு யாருக்கும் வந்திருந்தால் கண்டிப்பாக அந்த நாடு பிளவு பட்டிருக்கும். ஆனால் அவர் அதை செய்ய வில்லை இன்முகத்தோடு சிப்பாயாக பணியாற்றினார் அந்த இடத்திலும் தன்னுடைய தேவை போரில் தேவை படும்பட்சதில் அவர் உதவ முன்வந்தார். காலித் பின் ரலி அவர்களின் மரண செய்தியை கேள்விப்பட்டவுடன் உமர் ரலி அவர்கள் தேம்பி தேம்பி அழுதார் பெண்கள் எல்லாம் தெருக்களில் வந்து அலுதுகொண்டிருகிரர்கள் என்ற செய்தியை கேள்விப்பட்டும் அதை அவர் தடுக்கவில்லை காலித் பின் வழித் அவர்கள் கூட தன்னிடம் இருந்த பொருட்களை உமர் இடம் ஒப்படைத்து விடுங்கள் என் மரன் தருவாயில் கூறிவிட்டு மரணித்தார்.ஒருகாலகட்டத்தில் அலி ரலி அவர்களிடம் உமர் ரலி அவர்கள் காலித் பின் வழித் அவர்களை தளபதி பதவியில் இருந்து நீக்கியது தவறு என்பதை கூட ஒப்புகொள்கிறார்

அலி ரலி அவர்களுக்கும் அயிஷா ரலி அவர்களுக்கும் போர் மூளும் தருவாயில் ஒருவர் அலியிடம் வந்து இப்போரில் கொல்லப்பட்டால் யார் சொர்க்கத்திற்கு செல்வார்கள் என கேட்ட போது இரு அணியில் உள்ளவர்கலுமே சொர்கதிற்குதான் செல்வார்கள் என் பதிலளித்தார் மேலும் அப்போரில் கொள்ளப்பட்டவர்களுக்கு ஒன்றாகவே ஜனாஸா தொழுகை வைத்தார்

முஆவிய ரலி அவர்களும் அலி ரலி அவர்களும் கருத்து வேறுபாட்டின் காரணமாக தனித்தனியே ஆட்சி செய்த போதும் கூட மார்க்க விசயத்தில் முஆவியா ரலி அவர்களுக்கு சந்தேகம் வந்த போது அலி ரலி அவர்களின் உதவியை நாடினார்

ஆனால் நாமோ மார்க்க விசயத்தில் சிறு கருத்து வேறுபாடு வந்தால் கூட இவன் காபிர் அல்லது முனாபிக் என பட்டம் கட்டிவிடுகிறோம். சுபுஹு தொழுகைக்கு குனூத் உண்டா இல்லையா என தர்க்கம் பண்ணுவோம் ஆனால் சுபுஹு தொழுகையில் பள்ளி வாசல்களில் இருண்டு வருசைகளுக்கு மேல் நம்மால் பார்க்க முடியவில்லை ஒரு பொருளுக்கு ஜகாத் ஒரு தடவை கொடுத்தால் போதுமா இல்லை வாழ்நாள் முழுக்க கொடுக்க வேண்டுமா என் விவாதம் பண்ணுவோம் ஆனால் ஜகாத் கொடுப்பதே இல்லை.

சரி மார்க்க விசயத்தில் தான் இப்படி என்றால் உலக விசயத்தில் நம்முடைய நிலைமை இன்னும் மோசமாக உள்ளது. கொடுக்கல் வாங்கலில் நம்மவர்களுடைய பெயர் நாறிப்போய் கிடக்கிறது வியாபாரத்திலும் குடும்ப விவகாரங்களிலும் நாம் ஒற்றுமையை கடைபிடிப்பதில்லை சிறு விஷயங்கள் எல்லாம் பெரிது படுத்தப்பட்டு கட்டபஞ்சாயத்து வரைக்கும் போய் விடுகிறது

நம்மிடம் மாற்றத்தை நாம் தான் கொண்டுவரவேண்டும் அதற்கு இந்த கட்டுரை மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.