IP: 61.*.*.* India

நல்ல மனிதர் ஒருவரை நாம் இழந்திருக்கிறோம். குரல் உயர்த்திப் பேசத் தெரியாதவர்.

தன் பேத்தியைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு நகரின் பல பகுதிகளிலும் அவர்கள் நடமாடியதும், கடற்கரையில் பேத்தியுடன் காற்று வாங்கியதும் இன்றளவும் என் கண்ணுக்குள்ளேயே நிலைத்திருக்கிறது.

தன் இளைய மகனான தம்பி ஷிஹாபுத்தீனின் திருமணத்திற்கு 2 மாதங்களுக்கு முன்பாகவே அவர்கள் என்னிடம், “வாப்பா, என் மகனுக்கு இன்ன தேதியில் திருமணம் நடத்த நிச்சயிக்கப்பட்டுள்ளது... நீதான் நிகழ்ச்சிகளைத் தொகுத்து வழங்கனும்” என்றார்கள். “இன்ஷாஅல்லாஹ் நிச்சயமாக வருவேன்” என்றேன்.

இடையில் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவர்கள் எனக்கு நினைவூட்டவும் தவறவில்லை. திருமண நாளுக்கு 10 நாட்கள் முன்பாகக் கூட எனக்கு நினைவூட்டினார்கள். இருந்தும், தம்பியின் திருமண நாளன்று நான் அழைப்பை மறந்து இருந்துவிட்டேன். என் பங்கேற்பை எதிர்பார்த்திருந்த அனைவருக்கும், நான் வராத காரணத்தால் வருத்தம் ஏற்பட்டுள்ளது. ஒருவாறாக நிகழ்ச்சியும் நிறைவுற்றது.

பின்னர் எனது மறதியை உணர்ந்த நான், உடனடியாக அவர்களிடம் சென்று, “மாமா! நான் மறந்துவிட்டேன்... என்னை மன்னித்து விடுங்கள்...” என்றேன். “உனக்கு முடியலைன்னா மாட்டேன்னு சொல்லியிருக்க மாட்டியா?” என்றார்கள். “அஸ்தக்ஃபிருல்லாஹ்! நான் மிகவும் ஆவலாகவல்லவா இருந்தேன்...? என் பாழாய்ப்போன மறதிதான் இந்நிகழ்ச்சியில் என்னைக் கலந்துகொள்ள விடாமல் தடுத்துவிட்டது” என்று சொன்னபோது, ஒரு பெரிய மனிதரின் வருத்தத்திற்கு ஆளாகிவிட்டோமே என்ற எண்ணத்தில் என் கண்களும் பணித்தன.

உடனடியாக என்னை ஆசுவாசப்படுத்திய அவர்கள், “சரிப்பா... எல்லாம் சிறப்பாக முடிந்தது. எது எது எப்படி நடக்கனும்னு இருக்குதோ அப்படித்தான் நடக்கும்” என்று தன் வருத்தத்தையும் மறந்து பெருந்தன்மையுடன் கூறினார்கள்.

அன்று நான் படித்த பாடம்: யார் எதற்காக என்னை அழைத்தாலும், “நிகழ்வு நாளன்று தயவுசெய்து எனக்கு நினைவூட்டிக் கொள்ளுங்கள்... அதான் சொல்லிவிட்டோமே என்று இருந்து விடாதீர்கள்... மறந்துவிட்டால் நான் பொறுப்பல்ல!” என்று சொல்லும் பழக்கத்தைக் கைக்கொண்டுள்ளேன்.

கருணையுள்ள அல்லாஹ், அவர்களின் பாவப் பிழைகளைப் பொருத்தருளி, ஜன்னத்துல் ஃபிர்தவ்ஸ் எனும் உயர் சுவனத்தை நற்கூலியாக வழங்கியருள்வானாக... ஆமீன்.

(அக்குடும்பத்தில் அனைவருமே என் மீது பாசம் கொண்டவர்கள்...) அன்னாரின் பிரிவால் துயருற்றிருக்கும் என் நண்பன் ஜாஃபர் ரியாஸுத்தீன் உள்ளிட்ட குடும்பத்தார் அனைவருக்கும் அல்லாஹ் ஸப்ரன் ஜமீலா எனும் அழகிய பொறுமையை வழங்கியருள்வானாக...

நெஞ்சம் நிறைந்த பிரார்த்தனைகளுடன்,
எஸ்.கே.ஸாலிஹ்
மற்றும்
மர்ஹூம் எஸ்.கே.ஷாஹுல் ஹமீத் குடும்பத்தினர்
கொச்சியார் தெரு
காயல்பட்டினம்