IP: 117.*.*.* India

அதிகாலையில வெளிய போயிட்டு வந்தப்போ சைக்கிளை வீட்டு வாசல்ல வச்சேன்... உம்மாட்ட சாவிய வாங்கி, அத கொஞ்சம் வீட்டுக்குள்ள எடுத்து வச்சிர்றியா...? என்றார். “சரி வாப்பா” என்று நான் கூறவும் (c & P )

இதை பார்த்ததும் எனக்கு ஒரு மறக்க முடியாத சம்பவம் நினைவுக்கு வருகின்றது

sk மாமாவுக்கு மறதி ரொன்ப அதிகம் எண்டு, கூட இர்பவகளுக்கு நன்றாக தெரியும் , என் சைக்கிளை மாமா அவர்கள் ஒரு நாள் எனிடம் கேட்டார்கள். நானும் சாவியை கொடுத்து விட்டேன். மறுநாள் என் சைக்கிளை எடுக்க அவரிடம் சென்றேன். அவரிடம் என் சைக்கில் சாவியை வாங்கி விட்டு , சைக்கிளின் பூட்டை ஓபன் பண்ணினேன், பூட்டு ஓபன் ஆகியது. ஆனால் சைகில் என் உடையது கிடையாது.

உடனே மாமாவிடம் போய் இது என் சைக்கில் இல்லை எண்டு சொன்னேன், அதுக்கு அவர்கள் தன்னுடைய மறதியை ஒத்துக்கொள்ளாமல், “சாவி உன்னுடையது தானே?” என்று கேட்டார். நானும் “ஆமா மாமா... ஆனால் சைக்கில் என் உடையது கிடையாது” என்று பதில் கூறினேன். அதற்கு அவர்கள், “உன் சாவி எத்தன சைக்கிளதான் தொறக்கும்?” என்று கேட்டார்.

உடனே நான் புரிந்து கொண்டேன் மாமா அவர்கள் என் key யை வைத்து வேறு யாரோ உடைய சைக்கிளை எடுத்து வந்து விட்டார்கள் என்று. இது ஒரு நீண்ட சம்பவம்.

கடைசியில் என் சைக்கில் haapy ஐஸ் கிரீம் முன்னால் நிண்டது. நான் போய் எடுத்து கொண்டேன். மாமா எடுத்து வந்த சைகிளை காணோம் என்று சைக்கிள் owner போலிசில் கம்ப்ளைன்ட் கொடுக்க ரெடியாகிவிட்டார். சமாதானப் படுத்திவிட்டு வந்தோம்.

மாமா அவர் உடைய தப்பை ஒத்துக் கொள்ளாமல், உன் சாவி ஏன்டா எல்லா சைக்கிளையும் தொறக்குது, என்று என்னைக் கேட்டதை இன்றும் நான் நினைத்துப் பார்க்கிறேன். நான் பண்ணிய தப்புதான் என்ன என்று எனக்கு இன்னும் புரியவில்லை.