IP: 117.*.*.* India

நமதூரின் மூத்த பெண்மணிகளுள் ஒருவர்...

நகரின் அனைத்துப் பகுதி மக்களைப் பற்றியும், அவர்களின் குடும்பச் சூழல்கள் பற்றியும் ஏராளமாக அறிந்து வைத்திருந்த ஒரு வரலாற்றுப் பெட்டகம்...

காயல்பட்டினம் மட்டுமின்றி, கீழக்கரையிலும் இவர்கள் அபிமானப்பட்ட பலரும், இவர்கள் மீது அபிமானம் கொண்டுள்ள பல குடும்பத்தவர்களும் உள்ளனர்...

எளிதில் யாரையும் நம்பி விட மாட்டார்கள்... அதே நேரத்தில் தனது நம்பிக்கைக்கு யாரேனும் உட்பட்டுவிட்டால், அவர்களது வாழ்வில் சிறு சறுக்கல் ஏற்படக் கூட பொறுத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள்...

என் தாயாரின் தாயார் மர்ஹூமா செய்யித் ராபியத்தும்மா ஹாஜ்ஜா அவர்களும், இந்த முத்தாசிமா மாமியும் இணைந்து திண்ணையில் அமர்ந்து, மூக்குக் கண்ணாடி அணிந்தவர்களாக அரபுத் தமிழ் தஃப்ஸீர் (திருக்குர்ஆன் விளக்கவுரை) நூலை ஒருவர் படிக்க மற்றவர் கேட்பதும், இடையிடையே - சிறுவர்களான எங்களின் குறும்புகளைக் கண்டு ரசிப்பதும், ரசனைக்காக அவ்வப்போது ஊர்க்கதைகளைப் பேசி லயித்திருப்பதும், மீண்டும் தஃப்ஸீர் பாடத்தில் விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர்வதும்......

யா அல்லாஹ்! அந்தக் கண்கொள்ளாக் காட்சியை நான் கடைசியாகக் கண்டு 25 வருடங்கள் இருக்கும். இனி யாருக்கு கிடைக்கப் போகிறது அந்த கொடுப்பினை...?

எனது 7 வயதில், எங்கள் தோட்டத்தில் முளைத்த கருவேப்பிலை மற்றும் நார்த்தங்காய் ஆகியவற்றை என் தாயாரின் கட்டளையை ஏற்று வீடு வீடாகச் சென்று விற்று வருவேன்... முத்தாசிமா மாமி வீடு வரும்போது, என் நடையின் வேகத்தைக் கூட்டி, விருட்டென கடந்து செல்வேன்... எப்படித்தான் மூக்கில் வியர்க்குமோ தெரியாது... “அடே வாப்பா ஸாலிஹு! என்னெ பாக்காமெ போறியோ...? உன் உம்மம்மா வரட்டும் சொல்றேன்...” என்பார்கள். எது எதற்கோ அஞ்சியவனாக, அவர்களை நாடி வந்து விடுவேன்.

எளிதில் நடமாடி வேலை செய்ய இயலாத உடல் அமைப்பைக் கொண்ட அவர்கள் என்னிடம் “அதை எடு!” “இதை அங்கே வை” என தொடர் வேலைகளைத் தந்துகொண்டிருப்பார்கள்... எப்படா விடுதலை கிடைக்காது என்று எண்ணியவாறே அவற்றைச் செய்து கொடுப்பேன்...

எல்லாம் முடிந்த பிறகு, அக்காலத்தில் யாரும் எளிதில் தந்து விட முடியாத 2 ரூபாய் நோட்டை நான் மறுக்க மறுக்க, மலர்ந்த முகத்துடன் என் கையில் திணிப்பார்கள்.

என் தாயார் தந்த மொத்த கருவேப்பிலையை விற்றாலும் மொத்தம் 1 ரூபாய் 50 பைசாதான் கிடைக்கும். இவர்கள் தந்த 2 ரூபாயைக் கையில் வாங்கிய பிறகு, மீண்டும் அழைக்க மாட்டார்களா என மனம் ஏங்கும்...

நமதூரின் பெரும் செல்வந்தர்கள் கூட எளிதில் செய்யாத தர்மத்தையெல்லாம் இவர்களும், இவர்களது மகனார் ஷுஅய்ப் ஆலிம் அவர்களும் நிறைய செய்திருக்கிறார்கள். இவர்களின் மூத்த மகனார் செய்யித் அஹ்மத் கபீர் மாமா அவர்கள், மஹல்லாவில் யாருக்கு எது என்றாலும் - எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் முன்னுக்கு நிற்பவர்கள்.

இவர்களது கணவர் மர்ஹூம் முஹம்மத் அப்துல் காதிர் மாமா அவர்கள் - நமதூர் ஹாஜியப்பா தைக்கா பள்ளியில் பல்லாண்டு காலம் இமாமாக இருந்து கட்டிக் காத்தவர்கள்.

கணவருக்கும், மனைவியாருக்கும் இடையில் நடக்கும் உரையாடல்களையே பல கதைகளாகத் தொகுத்து எழுதலாம். அத்தனை ரசனைக்குரியது...

நல்ல பெண்மணிக்கு இலக்கணமாக வாழ்ந்த முத்தாசிமா மாமி அவர்கள் இன்று நம்மை விட்டும் பிரிந்துவிட்டார்கள். இன்னா லில்லாஹி வ இன்னா இலைஹி ராஜிஊன்.

கருணையுள்ள அல்லாஹ், மர்ஹூமா அவர்களின் அனைத்துப் பிழைகளையும் மன்னித்து, ஜன்னத்துல் ஃபிர்தவ்ஸ் எனும் உயர் சுவனத்தில் நல்லோருடன் இணைந்திருக்கச் செய்வானாக...

அன்னாரின் பிரிவால் துயருற்றிருக்கும் அவர்களது அன்பு மக்களான செய்யித் அஹ்மத் கபீர் மாமா, ஷுஅய்ப் நூஹ் ஆலிம் காக்கா உள்ளிட்ட - மர்ஹூமா அவர்களின் குடும்பத்தார் யாவருக்கும் அழகிய பொறுமையைத் தந்தருள்வானாக, ஆமீன்

அனைவருக்கும் எனது அகங்கனிந்த அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் வரஹ்மத்துல்லாஹி வபரக்காதுஹ்...

உங்கள் துக்கத்தில் இணைந்து பங்கேற்றவனாக,
எஸ்.கே.ஸாலிஹ்
மற்றும்
மர்ஹூம் எஸ்.கே.ஷாஹுல் ஹமீத் குடும்பத்தார்
கொச்சியார் தெரு, காயல்பட்டினம்.