IP: 163.*.*.* Japan

நல்லதொரு ஆசானை இழந்துள்ளோம். இவர் போன்றவரையெல்லாம் இக்காலத்தில் தேடித்தான் பெற வேண்டும்.

தமிழ்வழி வகுப்புகள் 3 பிரிவுகள் இருக்கும். ஆங்கில வழி வகுப்பு ஒரு பிரிவு. தமிழ் வழி வகுப்பு ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒரு தமிழாசிரியர் இருப்பார். ஆங்கில வழியில் கற்கும் மாணவர்களை - மொத்தம் 30 பேர் எனில், பத்துப்பத்தாகப் பிரித்து, 3 தமிழ் வழி வகுப்புகளுக்கும் அனுப்பி விடுவார்கள், தமிழ் பாடத்தின்போது...

அவ்வாறாக, 06 முதல் 08ஆம் வகுப்பு வரை ஜோஸப் சார், பண்டிட் நாராயணன் சார், நேசமணி சார் ஆகியோரிடம்தான் தமிழ் கற்றேன். முதலிருவரிடமும் கூடுதல் வகுப்புகள் பாடம் பயின்றுள்ளேன். அவர்களுள்ளும் ஜோஸப் சாரிடம் கூடுதலாகப் பயின்றுள்ளேன்.

எனக்குப் பிடித்த (நான் பாஸ் மார்க் எடுத்த) இரண்டே பாடங்கள் ஒன்று தமிழ், மற்றொன்று ஆங்கிலம். தமிழுக்கு ஜோஸப் சார், நாராயணன் சார் என்றால், ஆங்கிலத்திற்கு மறைந்த திருமலை சார்.

பாடங்களைத் தாண்டி, இப்பெருமக்களிடம் நாங்கள் கடமையுணர்ச்சி, நேரந்தவறாமை, வாய்மை என பலவற்றைக் கற்றோம். தமிழாசிரியர்கள் இருவரிடமும் கூடுதலாக கண்ணியமான கேலி - கிண்டல்களையும் நன்கு கற்றோம்.

ஒரு வகுப்பில் ஜோஸப் சார் எங்களுக்கு செய்யுள் பாடம் எடுத்துக்கொண்டிருப்பார் - அவரது பாணியில்... அடுத்த வகுப்பில் பண்டிட் நாராயணன் சார் உரைநடை எடுப்பார்... ஜோஸப் சார் செய்யுள் பாடல் படிப்பதை அவர் அவருக்கேயுரிய தொணியில் நக்கல் செய்வார்... ஜோஸப் சார் இங்கிருந்து அதற்கு விடையளிப்பார்... இருவருமே நேருக்கு நேர் பேசாமல், வகுப்பிலிருக்கும் மாணவர்களிடம் பேசுவது போலவே சிலேடையாகப் பேசிக்கொள்வர்.

அந்த வேடிக்கை நிகழ்ச்சியிலும் கூட நாங்கள் நிறைய கற்றோம். ஆம்! ஒருவரைக் கேலி செய்வதற்குக் கூட என்ன அளவுகோல் என்பதற்கு அந்நிகழ்ச்சி முக்கிய சான்றாகும்.

என் மானசீக மரியாதைக்குரிய ஜோஸப் சார் அவர்களின் இழப்பால் வாடும் குடும்பத்தார் யாவருக்கும் இறைவன் நல்ல பொறுமையை வழங்கியருள்வானாக...