IP: 180.*.*.* India

அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்.

சகோதரர் யூனுஸ் அவர்களின் கவனத்திற்கு சில செய்திகள்....

ஆறு பக்கங்கள் வரை எழுதப்பட்ட இக்கட்டுரையில் கடைசி பகுதி மட்டுமே எழுத்தாளர்களின் எதிர்பார்ப்புகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளது....

கட்டுரை முழுக்க அன்றாட வாழ்வின் நடைமுறை உதாரணங்களைத்தான் பேசியுள்ளேன். தாய், கணவன், மனைவி, பிள்ளைகள், நண்பர்கள், பணியாட்கள், ஆசிரியர், மாணவர்... என எல்லா தரப்பினருக்குமே appreciation எவ்வளவு அவசியம் என்பதைத்தான் கட்டுரையின் பிரதான கருத்தாகக் கையாளப்பட்டுள்ளது.

எல்லா தரப்பினருக்கும் அவசியம் எனும் போது எழுதக் கூடியவர்களும் கூட தங்கள் எழுத்துக்களுக்கான அங்கீகாரங்களை எதிர்பார்ப்பது இயல்பான ஒன்றுதானே! ஏனென்றால் எழுதுவது என்பதே பிறர் வாசிப்பதற்கும் கருத்து சொல்வதற்கும்தானே.

அதிலும் குறிப்பாக எழுத்தாளர்களின் எதிர்பார்ப்புகளைப் பற்றி குறிப்பிடும் போது... அவர்கள் பாராட்டுகளை வேண்டி நிற்பதாக நான் எங்குமே குறிப்பிடவில்லை. நல்லதோ, பொல்லதோ, பாராட்டியோ, விமர்சித்தோ, உங்கள் கருத்துக்களைக் குறிப்பிடுங்கள் என்றுதானே எழுதியிருந்தேன்...?

கட்டுரையை ஒட்டிய பலரது எண்ண ஓட்டங்களும், சிலரது மேலதிகத் தகவல்கள் கூட பல சமயங்களில் பகிரப்படுவது கட்டுரையை மேலும் பயனுள்ளதாக மாற்றி விடுகிறது.

சில நண்பர்கள் கூறும் ஆலோசனைகளும், எதிர்பார்ப்புகளும், எங்கள் எழுத்துக்களை நாங்கள் மேலும் மேம்படுத்திக் கொள்வதற்கான ஒரு வாய்ப்பாகத்தான் நாங்கள் பார்க்கிறோம்.

மீண்டும் சொல்கிறேன்.. கருத்துக்கள் பகிர்வைத்தான் கேட்கிறோமே தவிர பாராட்டுக்களை அல்ல...

எட்டாப்பம்மா கட்டுரையில் அவரது கணவர் பற்றி நீங்கள் பகிர்ந்துக் கொண்டதைப் போல... எனது ஆதங்கமெல்லாம்... அதனை வாசித்த அந்த ஆயிரம் நபர்களில் ஒரு பத்து பேர் கூடவா எட்டாப்பம்மாவிடம் படித்திருக்க மாட்டார்கள்.. அவர்களில் யாராவது ஓரிரண்டு பேராவது அவர்களைப் பற்றிய தங்கள் அனுபவங்களைப் பதிவு செய்திருந்தால் கட்டுரை இன்னும் மெருகு பெற்றிருக்கும். அவர்களின் குடும்பத்தினருக்கும் அது தங்கள் தாயைப் பற்றிய மறக்க முடியாத ஒரு பதிவாக மாறியிருக்கும்.

ஆத்ம திருப்திக்காக மட்டும் எழுதுவதானால் நான் எழுதி என்னிடமே வைத்துக் கொள்கிறேன்... பொது வெளிப்பார்வைக்கு அதை வைப்பதே பிறர் படித்துப் பார்த்து அவர்களின் பின்னூட்டங்களைக் கூற வேண்டும் என்பதற்காகத்தான்..

புரிந்துகொள்வீர்கள் என்று நம்புகிறேன்...