IP: 220.*.*.* Singapore

எனது தனிப்பட்ட அன்பிற்கு என்றும் பாத்திரமான அன்பு அடுமை காக்காவின் வஃபாத் செய்தி கேள்வியுற்று அதிர்ச்சியடைந்தேன். வல்ல அல்லாஹ் அவரது பாவப் பிழைகளைப் பொருத்தருளி, அவனது இல்லத்தைக் கட்டிக்காத்த அவரது மறுமை வாழ்வை வெற்றியாக்கி, ஜன்னத்துல் ஃபிர்தவ்ஸ் எனும் உயர்சுவனத்தை வழங்கிருள்வானாக...

நானறிந்த வரை தான் வாழ்ந்த காலங்களில் யாருக்கும், எந்தத் தீங்கும் விரும்பிச் செய்யாதவர்...

தானுண்டு, தன் பணியுண்டு என்றிருந்தவர்...

காலமெல்லாம் சிரித்த முகத்தோடு காட்சியளித்தவர்...

தனது பொருளாதார நலிவுக்கிடையிலும் மானம் - மரியாதை பேணி வாழ்ந்தவர்...

தன் வாழ்வின் நீண்ட காலமாக தொழுகை பற்றி கவலையற்றிருந்த அவர், சில ஆண்டுகளுக்கு முன் தன் வினை எண்ணி, மனந்திருந்தி தொழுகையில் கலந்துகொண்டார்... திடீரென தொழுகையில் வரிசையில் கண்ட அவரைப் பார்த்து, பழக்க தோஷத்தில் சிலர் கேலியாக ஓரிரு சொற்களை உதிர்த்துவிட்டனர்... அவர் முகம் வாடிப்போனது...

சில மணி நேரம் கழித்து என்னைச் சந்தித்தபோது, அவர் தொழுகையில் ஈடுபாட்டுடன் கலந்துகொண்டதற்காக எனது மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினேன். உடனே பொங்கி அழுத அவர், “நீ என்னை சந்தோஷப்படுத்தும் விதமாக நடந்துகொள்கிறாய்... சிலர் கேலி செய்றாங்களேடா...? இதுக்குத்தான் நான் வெக்கப்பட்டுட்டு கிடந்தேன்...” என்று சொன்னபோது, கேலி செய்தவர்கள் மேல் கோபமும், அவர் மீது பரிதாபமும் எனக்கேற்பட்டது.

சிறிது நேரம் அவரை அப்படியே விட்டுவிட்டு, “யாரும் எதையும் சொல்லட்டும்! அல்லாஹ்வைத்தானே தொழ வந்தீங்க...? அவனுக்கு சந்தோஷம்!! அதை மட்டும் மனசுல வச்சிட்டு தொழுங்க...” என்று கூறி ஆறுதல் படுத்தினேன். அன்று முதல் அவர் தொழுவதை நான் பார்த்துப் பார்த்து மகிழ்ந்தேன்...

இன்று அவர் இல்லை... அவர் சுற்றித் திரிந்த அல்ஜாமிஉல் அஸ்ஹர் ஜும்ஆ மஸ்ஜித் சுற்றுச் சுவரும், அவர் தினமும் படுத்துறங்கும் வெளிப்பள்ளி வளாகமும் என் நெஞ்சில் நெடுநாட்கள் நீங்காமல் நிற்கும்.