IP: 180.*.*.* India

ஒரு காலம் இருந்தது. வீட்டை விட்டு வெளியில் செல்லும்போது தேநீர் குடிக்க காசு இருக்கிறதோ இல்லையோ, உடலில் நடப்பதற்கு வலு இருக்கிறதோ இல்லையோ கையில் இகாமா கட்டாயம் இருக்க வேண்டும். தப்பி தவறி மறந்து விட்டோம், அவ்வளவுதான், காவல் துறை சிவப்பு நீல வண்ண சொகுசு கார் நமது கண்களில் பட்டால் போதும் நம்மை அறியாமல் நமது கைகள் நமது பாக்கெட்டை தொட்டுப் பார்க்கும். உயிர் போய் உயிர் வந்தது போல் இருக்கும். சோலை வனங்கள் நமக்கு கிட்டாத பாலை வனங்கள்.. பெண்கள் தான் போக வேண்டும், அதுவும் சவூதிகள்தான் போக முடியும். எப்போதும் பூட்டியே இருக்கும்.

இந்த மரண பயத்துடன்தான் காயல்நல மன்ற கூட்டங்கள் ஏதோ ஒரு சிறையில் நடப்பதுபோல் - இப்போது நாளிதழ்களில் பரப்பாக பேசப்படும் பெங்களூர் பரப்பரா அக்ரஹாரம் போல - அங்கே இருப்பது போன்ற ஒரு வெறுமை கலந்த போலி சந்தோஷம். நாம் இந்தியாவில் எவ்வளவு சுதந்திரமாக வாழ்ந்தோம். இப்போது இப்படி அடிமை போல் இருக்கிறோமே என்ற கவலை -துயரம் நம்மை ஆட்கொள்ளும். நண்பர் ஆதம் சுல்தான் எனது இனிய பொது செயலாளர் அவர்களுக்கு இந்த விஷயங்கள் நன்கு தெரியும்.

ஆனால் இப்போது நிலைமை முற்றிலுமாக மாறி இருக்கிறது அல்ஹம்து லில்லாஹ். ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டம் - திறந்த வெளியில் காயல் களரி அறுசுவை உணவு. அல்லாஹ்வை ஷுக்று செய்யுங்கள். நீங்கள் இருப்பது பொன்னான காலம். கொடுத்து வைத்தவர்கள். இதையும் மீறி யாருக்காவது மன கஷ்டங்கள் இருந்தால் எங்கள் காலங்களை நினைத்து திருப்தி பட்டுக் கொள்ளுங்கள்.

"புதிய வானம் புதிய பூமி
எங்கும் பனி மழை பொழிகிறது

நான் வருகையிலே என்னை வரவேற்க
வண்ண பூ மழை பொழிகிறது

எந்த நாடு என்ற கேள்வி இல்லை
எந்த ஜாதி என்ற பேதமில்லை"

என்று பாட தோன்றுகிறது.

எல்லோருக்கும் என் இதயம் நிறைந்த பெருநாள் வாழ்த்துக்கள்.

IP: 188.*.*.* Saudi Arabia

சுமார் 25 வருசத்திற்கு முன் ரியாதில் நான் இருக்கும்பொழுது காயல் மன்ற கூட்டம் எந்த ஒரு தனி வீட்டிலும் நடத்த முடியாது பொது இடத்தில உட்க்காரும் இடமான பூங்காவில் (PARK) பயந்து பயந்து நடத்தி இருக்கிறோம் ஒரு தடவை தமாமிலிருந்து நண்பர் A .R .தாஹா கூட கலந்து இருக்கிறார் (அவர் இந்த செய்தியைப் பார்த்தால் நினைவுக்கு வரும் )அந்த அளவிற்கு அப்போதிருந்த சட்ட்திட்டத்திற்கும் காவல்துறைக்கும் பயந்து கொண்டு மிகவும் கவனமாக கூட்டங்கள் நடத்தி நம்மூர் வரிய மக்களுக்கு, வதங்கும் மக்களுக்கு,வறுமை மக்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்ற ஒரு வெறித்தனம் எங்கள் எல்லோர்களின் மத்தியிலும் இருந்ததென்று சொன்னால் அது மிகையல்ல!

நம் KMT மருத்துமனைஉருவாக நன்கொடைவசூல் பண்ணுவதில் தீவிரம் காட்டிய காலத்தில் சுமார் 500 கி.மீ தொலைவிலுள்ள் ஒரு ஊரில் ஒரு தோட்டத்தில் நம்மூர் மக்கள் நிறைய இருக்கிறார்கள் என்று அறிந்து அவர்களிடம் வசூல் பண்ண ஒரு வெளிக்கிழமை என் காரில் ஒரு குழுவாக சென்றோம். அப்போதெல்லாம் ஒரு ஊரிலிருந்து வேறு ஊருக்கு செல்வதென்றால் அலுவலக அனுமதி முத்திரை கடிதம் வேண்டும். அக்கடிதம் இல்லையென்றால் காவல்துறை பிடித்து விடும் நாங்கள் ஆர்வ கோளாறினால் அவசரமாக புறப்பட்டு விட்டோம். நம்மூர் மக்களிடம் வசூல் செய்துகொண்டு இருக்கும்பொழுது ஒரு காவல்துறை காவலாளி வந்து என்னை பிடித்து இது யாருடைய கார் என்றார் என்னுடையது என்றேன் எங்கிருந்து வருகிறீர்கள் எங்கே உங்கள் அன்மதி கடிதம் என்று வினவவே, என் தம்பிக்கு சுகவீனம் சற்றுஆபத்தான நிலையில் இருப்பதாக தகவல் வந்ததால் உடனே புறப்பட்டு வந்தோம் இன்று வெள்ளிக்கிழமை விடுமுறை நாங்கள் அனுமதி கடிதம் பெறமுடியாது என்று சோகமே உருவான முகத்துடன் பாதி அழுகை வருவதுபோல் பாவனை செய்தோம்.பெரிய அதிகாரியிடம் என்னை கூட்டி சென்று விட்டு விட்டார் பெரிய அதிகாரி அன்ற மாலைதான் வந்தார். வந்தவர் என்னை விசார்த்தார் என் அலுவலக பெயரையும் மற்றைய விபரத்தையும் கேட்டுவிட்டு சற்று எச்சரித்து எங்களை விவ்டுவிதார் அந்த அனுபவம் இன்றுவரை எங்கள் மனதை விட்டு அகலவில்லை.

நான் என்றும் மதிக்கு சகோதரர் மக்கி நூகுதம்பி காக்கா அவர்கள் கருத்து பதிவில் "பெங்களூர் பரப்பரா அக்ரஹாரம் போல - அங்கே இருப்பதுபோன்ற ஒரு வெறுமை கலந்த போலி சந்தோஷம்("c&p) என்ற அளவிற்கு ஒப்பிட தேவையில்லை,கெடுபிடிகள் கடினம்தான் ஆனால் அதுவே பெங்களூர் பரப்பரா அக்ரஹாரம் சிறைகள் போன்றோ அல்லது திகார் சிறைகள் போன்றோ ஒரு குற்றவளிக்கொப்பான வாழ்கையை நாங்கள் வாழவில்லை

அப்படிப்பட்ட இழிநிலை சிறை வாழ்கை நம் அனைவருக்கும் அணுவளவும் அணுகாமல் வல்ல அல்லாஹ் நம் அனைவர்களையும் காப்பாற்றி காவல் புரிவானாக ஆமீன்!அல்லாஹ் அனைத்தும் அறிந்தவன்!

அன்புடன்,
முஹம்மது ஆதம் சுல்தான்!